Mała kanadyjska kazarka

Mała kanadyjska Kazarka (Branta Hutchinsii) należy do trampoliny.

Zewnętrzne oznaki małej kanadyjskiej kazamry

Mały Kasztanka ma wielkość ciała około 76 cm.
Wingspan: 109 - 119 cm.
Waga ptaka sięga 950 - 3000 gramów.

Znaki zewnętrzne są bardzo podobne do kanadyjskiej gęsi, więc często są one one nazywane "małą kanadyjską gęsią" (kanadyjska mała gęś). Wcześniej kanadyjska kasjer została uznana za podgatunki kanadyjskiej gęsi

Jeśli w pobliżu umieściłeś oba ptaki o różnych gatunkach, a następnie na podstawie prostego kryterium do masowego ciała, niezwykle trudno jest odróżnić je od siebie, ponieważ największe kanadyjskie barroczki i najmniejszy kanadyjczyk mają mniejszą wagę, trochę więcej niż trzy kilogramy. Jednak w większości przypadków kanadyjskie gęsi znacznie większe ptaki, mogą sięgać 6.8 kg. W locie małe kanadyjskie barły można odróżnić przez znacznie krótszą szyję. Kryterium behawioralne pozwala podświetlić kanadyjskie gęsi na głosach.

W pobliżu małej szyi barlowej kanadyjskiej i czarnej głowy.

Dno głowy przecina szeroką białą wstążkę, która pochodzi z otworu do ucha do innego otworu. Wtyczka ciała w szaro - brązowy plamki. Czarne łapy. Ogon jest czarny, silnie kontrastujący obraz sacrum, przez który przechodzi szeroki pasek poprzeczny. Dziób jest krótki i inny formularz niż kanadyjska gęś. Wąski biały kołnierz zdobi bazę szyi i jest poniżej.

Siedlisko z małymi kanadyjskimi barrlami

Mały Kasa Kanady zajmuje różne siedliska w sezonie hodowlanym, głównie w tundrze, prawie zawsze niedaleko od wody. Ogniosi się na łąkach, w grzejach trzcinowych lub w miejscach, w których małe drzewa i krzaki rosną z jagodami, jest to główna karma dla dorosłych ptaków i nicifier.

W zimie i podczas migracji mały kanadyjski kasjer wybiera zbiorniki śródlądowe: jeziora, rzeki i bagna. W regionach przybrzeżnych, ten gatunek ptaków można znaleźć w bagnisty terenie, zalany wodą morską, zatokami i lub o krokami w strefie pływów, laguny z wodą saltwatelową, pastwiskami i ziemią orną. W tym okresie, małe kanadyjskie przypadki można również zaobserwować na trawiastym trawnikach miast i przedmieść, ale zawsze obok wody.

Dystrybucja małego kanadyjskiego kardiganu

Małe kanadyjskie koszary gniazdo w północnej i środkowej Kanadzie i na Alasce. Po drugiej stronie cieśniny beringu były kiedyś zwykłym widokiem na półwysep Kamtchaka, na wschodniej Syberii, na północy Chin i Japonii. Zimą ptaki latają do szerokości geograficznej z miękkim klimatu, w USA (Teksasie) i Meksyku.

Kanadyjska mała komora tworzy pięć podgatunków, które różnią się głównie rozmiary ciała i masą. Kolorowanie operacyjne nie jest głównym kryterium określania podgatunków.

• B. H. Hutchinsii mieszka na północy, Central Canada, Grenlandia, Middle Waga - 2.27 kg, zimy w Teksasie i na północy Meksyku.
• B. H. Leucopareia znajduje się na wyspach Aleu, ma dużo 2.27 kg, Winters w środkowej Kalifornii.
• B. H. Minima - na zachodzie Alaski, Mass - 1.59 kg, Winters w Kalifornii i Południowy Meksyk.
• B. H. Taverneri zamieszkuje północno-wschodnie - Alaska, North Canada, migruje do południowego zachodu USA i Meksyku.
• B. H. Asiatica może żyć na Syberii po drugiej stronie cieśniny Beringa, ale istnienie tych podgatunków powoduje wątpliwości.

Cechy zachowania małej kanadyjskiej korespondencji

Podczas migracji i dziedziny zimowania małe kanadyjskie koszary są dość towarzyskie ptaki. Oddzielni osoby i rodziny, a następnie tworzą wystarczającą ilość dużych klastrów wraz z kanadyjskich gęsi. Wraz z podejściem sezonu hodowlanego, małe kanadyjskie koszary zaciekle chronią swoje terytorium i wykazują agresywne zachowanie.

Gatunek ten jest migracyjny, zespoły migrujących osób składają się z rodzin i poszczególnych osób. Podczas lotu stado przesuwa zakręt w formie litery "V", a z reguły pozostaje na niskiej wysokości od 300 do 1000 metrów. Loty są wykonywane o zmierzchu i kontynuuj bez przerwy przez kilka godzin. Średnia prędkość 50 kilometrów na godzinę.

Reprodukcja małej korespondencji kanadyjskiej

Małe kanadyjskie koszary docierają do dojrzałości seksualnej na drugi rok. Są zwykle monogą i tworzą małżeństwa przez długi czas. Niemniej jednak, jeśli jeden ptak umiera, druga osoba znajduje nowego partnera. Gniazdowanie w małych kanadyjskich przypadkach występuje na stałe miejsce. Kobieta wybiera działkę w wysokiej lokalizacji, która zapewnia dobry przegląd w rezerwuaru lub rzece. Czasami gniazdo znajduje się na małej wyspie na środku rzeki. Jeden z podgatunków, które żyje na wyspach Aleucian, gniazda w niszach na fajnym wzgórzu lub na półce skały.

Stare gniazda są często ponownie wykorzystane.

Gniazdo jest utworzone przez Mech, Liszaj, Rosyjski, ozdobiony piórami. W układaniu 4 lub 5 jaj, na których tylko kobieta siedzi w ciągu 11-14 dni. W tym czasie mężczyzna strażnicy masonerii. Chicks opuszczają gniazdo po 24 godzinach, już w tym wieku, są w stanie chodzić, pływać, nurkować i jeść niezależnie. Po 6-7 tygodniach całkowicie stają się niezależni i opuszczają siodło. Jednak młode koszary pozostają w ramach grupy rodzinnej podczas pierwszej zimy.

Żywność z małą kanadyjską kazamry

Małe kanadyjskie koszary w okresie letnim na terytorium tundry są zasilane głównie przez żywność warzywną: trawa, trzcinę i jagody. Wkrótce przed migracją prawie nie jedzą więcej nasion trzcinowych w celu gromadzenia grubej warstwy tłuszczu, co jest źródłem energii podczas długich lotów.

Małe kanadyjskie koszary wyciągają jedzenie z wody, zanurzają głowę i szyję, aby osiągnąć pożądane rośliny.

Zimą ptaki zatrzymują się na polach, w których spożywają pszenicę zimową i jęczmień. Ponadto karmą owadami, skorupiakami i mięczakami.

Status środowiska małej kanadyjskiej kazamry

Mały kasard kanadyjski, jak kanadyjskie gęsi, należą do najbardziej rozpowszechnionych przedstawicieli Hussy w kontynencie Ameryki Północnej. Ornitolodzy mają poważny problem w określaniu subspektycznych w celu określenia podgatunkowych bardziej narażonych na różne zagrożenia. Małe kanadyjskie przypadki są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenie naturalnego środowiska związków ołów i pestycydów. Ten widok doświadcza presji łowców. Działanie pól gazowych i olejowych w Arktyce prowadzi do zniszczenia siedliska, tworząc pewne ryzyko istnienia małych kanadyjskich przypadków w Tundrze.

Podgatunek B. H. Leucopareia, która zamieszkuje wyspy kosmetyczne, jest w pełnej ochronie, ale trudności w określaniu ptaków jest to podgatunki myśliwych prowadzą do niechcianej eksterminacji ptaków.