Nieuchwytne białko-wampir wszedł do obiektywu kamery

Ostatnio naukowcy z Indonezji byli na tyle szczęśliwi, aby uchwycić tajemnicze i nieuchwytne białko torbielowe na kamerze, raportowi reporterów lokalnych.

Wieczna ucieczka z ludzkiego oka Rheithrosciurus Macrotis, jest powszechnie znana w legendach, takich jak białko wampirowe, a także ssak z najbardziej puszystym ogonem.

Nieuchwytne białko-wampir wszedł do obiektywu kamery
Cysty wiewiórka została sfilmowana na wideo.

Andrew Marszałek, biolog i specjalista ds. Ochrony środowiska z Uniwersytetu Michigan, wraz z kolegami zainstalowanych 35 kamer wideo reagujących na wszelkie ruchy, w całym Gunung Poulung Park (Indonezja National Park, Kalimantan Island). Białko wampira, znane jako wiewiórka Borehosky Earth, często występuje w tych miejscach.

Footage Video Filmed w promieniowaniu w podczerwieni zapewnia możliwość obserwowania wspaniałych białek, ponuro nurkowanie między gałęziami w poszukiwaniu kadłubów nakrętek na drzewie tarium. Orzechy takie drzewa są tak solidne, że naukowcy nadal nie mogą zrozumieć, jak takie małe stworzenia udaje się je rozumieć.

Ostry, jak nietoperz, uszy białek prawdopodobnie stały się przyczyną stowarzyszeń tych zwierząt z wampirami.

Lokalne legendy mówią, że białka wampira z wyspy Borneo zaatakowali jelenia mieszkającego w lesie i wypili ich krew, ale takie fakty nie zostały oficjalnie potwierdzone.

Bądź tak, jak może, jest to ogon wiewiórki, który odgrywa znaczącą rolę w obrazie zwinnego gryzoń. Najprawdopodobniej natura przyznała wiewiórkę torbiel jako duży i puszysty ogon, aby wyglądała trochę większe niż w rzeczywistości, że mogła przerażać drapieżniki, albo w ogóle - aby przyciągnąć fanów.

Dr Marszałek, wraz z personelem Parku Gunung-Poulung i naukowców z University of Queen Victoria w Wellington, miał nadzieję, że wkrótce zebrał jeszcze więcej filmów i fotografii z białkami torbielowymi, aby zrozumieć, jak takie małe i delikatne zwierzęta udaje się jeść najtrudniej Orzechy na świecie. Ponadto plany z zespołu biologii dokonują szczegółowego opisu nawyków białek torbielowych, ich zachowania w środowisku naturalnym i potwierdzeniem lub obalenie sławnych opowieści o wampiryzacji tych białek.