Największe planety satelitów w układzie słonecznym

Satelita jest gęstym naturalnym obiektem, który kręci się wokół planety. Żadne konkretne wyjaśnienie naukowe daje zadowalającą odpowiedź na pytanie, w jaki sposób pojawiły się satelity, chociaż istnieje kilka teorii. Księżyc został uznany za jedyny satelitę, ale po wynalezieniu teleskopu odkryto satelity innych planet układu słonecznego. Każda planeta ma jedną lub więcej satelitów, z wyjątkiem rtęci i Wenus. Jupiter ma największą liczbę satelitów - 67. Zaliczki technologiczne pozwoliły osobie wykryć, a nawet wysłać statek kosmiczny na wyprawie do innych planet i ich satelitów.

Największe planety w układzie słonecznym.

Największe satelity w naszym układzie Słonecznym to:

Ganymed

Ganymed - największy satelita w naszym systemie obracając się wokół Jowisza. Jego średnica 5 262 km. Satelita przekracza w wielkości rtęci i plutonu, a łatwo można go nazwać planetem, jeśli obrócił się po słońcu. Gamornade ma własne pole magnetyczne. Jego odkrycie przeprowadził włoski astronom Galileo Galilee 7 stycznia 1610. Orbit satelitarny znajduje się w odległości około 1 0700 400 km od Jupitera i potrzebuje 7.1 dni naziemnych, aby ukończyć swoją orbitę. Powierzchnia nazwy samochodu ma dwa główne typy krajobrazów. Ma jaśniejsze i młode regiony, a także ciemniejszy obszar krateru. Atmosfera satelitarna cienka i zawiera tlen w rozproszonych cząsteczkach. Ganymed składa się głównie z lodu wody i skały, a rzekomo ma podziemne oceany. Nazwa satelity pojawia się w imieniu księcia w starożytnej mitologii greckiej.

Tytan

Tytan - satelita Saturna, o średnicy 5 150 km, co czyni go drugim co do wielkości satelitą w Układzie Słonecznym. Został otwarty przez holenderskiego astronoma Chrześcijańskich Guigns w 1655 roku. Satelita ma gęstą atmosferę podobną do ziemskiej. Na 90% atmosfery składa się z azotu, a pozostały 10% metan, niewielka ilość amoniaku, argonu i etanu występuje. Titan pełny skręca się na Saturn przez 16 dni. Na powierzchni satelitarnego są morze i jeziora wypełnione ciekłymi węglowodorami. Jest to jedyny kosmiczny korpus w układzie słonecznym, z wyjątkiem ziemi, która ma zbiorniki wodne. Nazwa satelity pochodzi ze starożytnej mitologii greckiej, na cześć starożytnych bogów, zwanych Titansami. Lód i rasa stanowią większość masy tytanu.

Wywoływacz

Callisto - drugi satelita satelitarna Jupitera i trzecia w rankingu największych satelitów systemu solarnego. Ma średnicę 4821 km, a według naukowców jest to około 4,5 miliarda lat, jego powierzchnia jest przebrana głównie z kraterami. Callisto został otwarty przez Galileo Galilem 7 stycznia 1610. Satellita otrzymała swoją nazwę na cześć nimfy ze starożytnej mitologii greckiej. Callisto obraca się wokół Jowisza w odległości około 1 882,700 km, a kończy swoją orbitę na 16,7 dni ziemnych. Jest to najbardziej zdalny satelita od Jupitera, a to oznacza, że ​​nie był w dużej mierze podatny na potężną planetową magnetosferę. Lód wodny, jak również inne materiały, takie jak magnez i nawodniony krzemiany, jest większość masy satelity. Callisto ma ciemną powierzchnię i zakłada się, że solone morze jest pod nim.

I o

Io - trzeci największy satelita Jowisza i czwarty w układzie słonecznym. Jego średnica wynosi 3 643 km. Pierwszy satelita odkrył Galileo Galilee w 1610 roku. Jest to najbardziej wulkanicznie aktywne kosmiczne ciało wraz z ziemią. Jego powierzchnia składa się głównie z zalewowych i lawy jezior. Io znajduje się około 422 000 km od Jupitera i sprawia, że ​​pełny zwrot wokół planety na 1,77 Dnia Ziemi. Satellita ma widoczny widok z dominacji białych, czerwonych, żółtych, czarnych i pomarańczowych kolorów. W atmosferze przeważa dwutlenek siarki. Satellita została nazwana na cześć Nimfy ze starożytnej greckiej mitologii, która została uwiedziona przez Zeusa. Pod powierzchnią IO jest żelazny rdzeń i zewnętrzna warstwa krzemianów.

Inne duże satelity

Do innych dużych satelitów Solar System to: Moon (3,475 km), Earth Europe (3122 km), Jupiter Triton (2 707 km), Neptune (1 578 km), Urantea (1 529 km), Saturn i Oberon (1,523 km), uran. Większość obserwacji tych satelitów odbywa się z ziemi. Rozwój technologii pozwala naukowcom wysyłać statki kosmiczne w różnych częściach układu słonecznego, aby uzyskać więcej informacji na temat planet i ich satelitów.

Stół: 10 największych satelitów w układzie słonecznym