Limnologia - nauka o jeziorach i innych wodach śródlądowych

Terminowa limnologia pochodzi z greckich słów λίμνη, Limne, "jezioro" i λόγος, Logos, "wiedza". Limnologia to nauka o wewnętrznych wodach, do których należy strumienie, jeziora, rzeki, mokradła i zbiorniki należą. Limnology jest częścią hydrologii, która badania charakterystyki geologicznej, chemicznej, biologicznej i fizycznej wód śródlądowych, które mogą być sztuczne lub naturalne, solone lub świeże, a także stojące lub płynące. Nauka jest ściśle związana z hydrobiologią i ekologią wody koncentrując się na organizmach wodnych. Właściwość oddziału Limnologii, studiując zachowanie i kontrola punktu widzenia krajobrazu.

Historia Limnologii

Szwajcarski naukowiec francois-alphonse pstrąg jest uważany za założyciela Limbora, a jego obserwacje zainspirowało wielu innych naukowców, w tym botanika Einar Nauman i Zologo Augustus Tienman, który zorganizował Międzynarodowe Towarzystwo Limnologii (ISL) w 1922 roku. Pstrąg zaczął być zainteresowany i oglądającą naturę w wieku 13 lat, a jego wczesne badania uważały stosunek między biologicznymi, fizycznymi i chemicznymi właściwościami jeziora Genewy. Zdefiniował Limbor jako oceanografię jezior, ale następnie rozszerzył się i obejmował badanie wszystkich wodów śródlądowych. Limnologie są integracyjną dyscypliną, w której współdziałają fizyki i chemii, co umożliwia zrozumienie kwoty wodnej.

Właściwości fizyczne ekosystemu wodnego

Połączenie fal, przepływów i ciepła, wśród innych sezonowych odmian warunków, pomaga zidentyfikować właściwości fizyczne systemu morskiego. Analiza ilościowa obiektu wodnego zależy od różnych cech, takich jak mokradła, strumienie, rzeki i estacjonarnie, a także strukturę środowiska otaczającego wodę. Proces tworzenia jezior pomaga klasyfikować obiekty wodne, a głębokość wody określa strefy wewnątrz jeziora. Natężenie przepływu wody terytorium hejgowania zależy od morfometrycznego systemu strumieni i rzek. Estairia jest również zawarta w badaniu kończyń. Typowe mokradła, takie jak bagna, liny i quaggery różnią się znakiem, wielkością i kształtem.

Integracja światła

Teoria lekkiej Zonality uważa, jak przenikanie światła słonecznego w grubości wody wpływa na strukturę zbiornika. Lekkie strefy definiują różne poziomy wydajności w ekosystemie jeziora. Strefy eufatic lub foth należą do głębokości kolumny wodnej, gdzie światło słoneczne przenika i gdzie rośliny mogą rosnąć. Reszta grubości wody, która nie otrzymuje wystarczających światła słonecznego dla wzrostu roślin, jest znana jako strefa Afiotic. Albedo mierzy ilość promieniowania elektromagnetycznego, co znajduje odzwierciedlenie w świetle słonecznym na powierzchni wody.

Stratyfikacja termiczna

Stratyfikacja termiczna, zwana również zonalnością termiczną, jest metodą klasyfikowania warstw obiektów wodnych w ekosystemie wodnym w oparciu o zmianę temperatury w każdej warstwie. Ogrzewanie zmniejsza się wykładniczo z głębokością, a zatem woda jest silniejsza niż powierzchnia i staje się coraz bardziej zimniejsza, ponieważ wzrasta głębokość. Stratyfikacja termiczna zbiornika ma trzy warstwy. Epilimnion jest warstwą górną, która jest blisko powierzchni wody i jest najcieplejszą warstwą, która doświadcza cyrkulacji wiatru. Druga warstwa, doświadcza gwałtownego zmniejszenia temperatury, nazywa się TERMOCIN. Dolna warstwa, która jest równomiernie zimna, nazywana jest hipolimnionem. Lato górna warstwa zbiornika jest zawsze cieplejsza niższa. Jednak w zimie temperatura efitimnionu spada poniżej 4 stopni Celsjusza, co jest równe temperatury dolnej warstwy. Górna warstwa się rozwija, staje się lżejsza, a następnie zamarza.

Właściwości chemiczne ekosystemu wodnego

W środowisku naturalnym skład chemiczny wody wpływa na erozję gleby, odparowania, rodzaju gleby, opadów i strumieni. Wszystkie zbiorniki wodne mają unikalną równowagę związków nieorganicznych i organicznych lub elementów.

Jakość wody

Chociaż uważa się, że setki czynników wpływają na jakość jezior wodnych, tylko kilka z nich ma największe znaczenie dla zdrowia ekosystemu wody. Istnieje wiele rodzajów działań biologicznych wpływających na koncentrację rozpuszczonego gazu i składników odżywczych, ale działalność człowieka jest jedynym głównym czynnikiem przyczyniającym się do zmiany jakości wody.

Tlen

Rozpuszczony tlen jest odpowiedzialny za liczne reakcje chemiczne i biologiczne, które odgrywają znaczącą rolę w funkcjonowaniu ekosystemu wodnego. Różne naturalne procesy wpływają na stężenie tlenu w ekosystemie, w tym oddychanie. Wiatr wpływa na profil tlenu na powierzchni wody, oddychania, fotosyntezy i materii organicznej, co oznacza, że ​​stężenie tlenu zmniejsza się w taki sam sposób, jak profil temperatury. Proces fotosyntezy i światła słonecznego kontroluje stężenie rozpuszczonego tlenu i określa czynniki, ile fotosyntezy może wystąpić w trzech warstwach wodnych, w których dostępne jest światło. Stężenie rozpuszczonego tlenu zmniejsza głębokość wody. Życie wodne absorbuje rozpuszczony tlen, ekscytujący dwutlenek węgla.

Fosforu i azot są istotnymi składnikami odżywczych w systemie wodnym. Chociaż większość badań koncentruje się na amoniaku, azotynach i azotanach jako źródła azotu w wodzie, azot istnieje w wodzie i postaci gazu. Stężenie azotu jest zwykle wysokie w miesiącach jesieni i zimowych i niższej wiosną i latem. Stężenie niskiego fosforu w zbiornikach jest uważane za współczynnik ograniczający w tempie wzrostu fitoplanktonu. Rozpuszczony fosfor ma charakterystyczny cykl ekosystemowy.

Właściwości biologiczne ekosystemu wodnego

Limnologia klasyfikuje wszystkie obiekty wodne zgodnie z ich indeksem stanu troficznego. Indeks stanu troficznego jest określony przez ilość fosforu i azotu między innymi składnikami odżywczych. Jeziora Eutroficzne mają wysoki poziom składników odżywczych i charakteryzują się wysoką wydajnością. Jeziora oligotroficzne mają niskie składniki odżywcze i charakteryzują się niską pierwotną wydajnością. Dystroficzne jeziora mają wodę o żółto brązowo-herbaty i wysoki poziom substancji humowej. Eutrofizacja jeziora może prowadzić do wzrostu ilości alg.