Deer pudi
Jednym z najbardziej uroczych i niesamowitych przedstawicieli rodziny jeleni jest uważany za PUD. Miniaturowe zwierzę można znaleźć w Chile, Peru, Ekwadorze, Argentynie i Kolumbii. Ze względu na aktywne prześladowanie ludzi, małe jelenie zniknęły z wielu regionów naszej planety.
Główna charakterystyka
Charakterystyczną cechą jelenia Pudi jest ich mała wysokość i waga. Część dorosła może wzrosnąć do 93 cm długości i 35 cm wysokości, podczas gdy masa nie będzie dłuższa niż 11 kg. Zwierzęta rodziny jeleni mają squat głowę, krótką szyję i na zewnątrz w ogóle jak ich krewni. W Pudi jest wiele wspólnych z Mazami, ponieważ ich plecy są rozmieszczone przez łuk, ciało jest pokryte grubym futrem, a uszy są zaokrąglone i krótkie. Miniaturowy jelenie nie ma ogona, a rogi są bardzo krótkie (do 10 cm). Ze względu na obecność rodzaju aresztu rogów rogów, trudno jest zauważyć. Oczy i uszy małego rozmiaru (w porównaniu z torsą) wyglądają słodko i wyjątkowe.
Deer Pudi jest ciemnoszarowo-brązowy i ciemny czerwony. Niektóre zwierzęta mają rozmyte blond plamy na ciele i czerwonawym brzuchu. Małe zwierzę z rodziny jeleni woli żyć na stokach gór i na wysokości do 2000 metrów. Ssaki kochają ukryty teren i debrysta.
Ogólnie rzecz biorąc, paluty jeleni wyglądają gęste, zaokrąglone i mają krótkie nogi.
Cechy stylu życia
Pudi wyróżnia się ich ostrożnością i tajemnicą. Aktywny okres zwierząt rozpoczyna się rano i kończy w nocy. Istnieją osoby same lub pary. Każdy jelenie ma własne małe terytorium, na którym żyje. Aby świętować "własne własność", Pudi prowadzi czoło o drzewach i innych stronach (ma specjalne machowane gruczoły na głowie).
Jedzenie i reprodukcja
Zwierzęta uwielbiają jeść kory drzew, gałęzi, soczyste zioła i świeżych liści, a także owoców i nasion. Dzięki tej diecie jelenia pud może zrobić długi czas bez płynu. Czasami ze względu na mały wzrost warsztatów nie może dostać się do gałęzi, na których rosną soczyste owoce.
Począwszy od wieku półrocznego, kobiety mogą się pomnożyć. Para wyszukiwania jest bliżej jesieni. Ciąża trwa 200-223 dni. W rezultacie pojawia się mały młode (jedyny), którego waga nie osiąga 0,5 kg. W pierwszych dniach dzieciak jest dość słaby, odwiedza okresowo matkę do karmienia. Na wygaśnięciu kilku tygodni młodzi ludzie mogą już wychodzić z schroniska i podążają za krewnymi. W ciągu 90 dni dzieciak zamienia się w dorosły.