Drapakowiec rzepakowy - owad powodujący ogromne straty

Tartak rzepakowy - szkodniki owadów kultur kapusty, są szeroko rozpowszechnione w naszym kraju z Northwestern Granice do Władywostoku.

Największą szkodę dla piatarstw rzepakowych jest spowodowany w obszarach leśnych i stepowych Mołdawii i Ukrainy. Szkodzą również rolnictwem w europejskiej części naszego kraju. Większość wszystkich młodych letnich roślin cierpiących na obieracze rzepaku.

Cechy wyglądu obierania rzepaku

Na wczesnym etapie rozwoju jajko ma owalną formę. Długości osiąga 0,8-1 milimetra. Płaszcz jaja przezroczysty, szklisty.

Gąsienica skórki rzepakowej rośnie do 20-25 milimetrów, ale w procesie szturchania zmniejsza się w rozmiarze do 6-11 milimetrów. Dojrzała Caterpillar ma szaro-zielone kolory. Przez całe ciało są dobrze widoczne brązowe paski. Ciało Caterpillar jest zaśmiecone małymi brodawkami. Gąsienice sawicy rzepaku ma 11 par cylindrycznych stóp.

Dorosła osoba wyróżnia się małymi rozmiarami - długość korpusu piorów rzepakowych wynosi tylko 6-8 milimetrów.

Togolis i nogi mają kolor żółto-pomarańczowy, a głowa lakierów i czarna. Na plecach znajdują się plamy formy rhombularnej czerni. Na widzialnych żyłach skrzydeł podstawa jest żółta, a następnie płynnie staje się czarna. Mężczyźni brzuch lekko zaokrąglony, aw samicach jest bardziej ostry. Na głowie są czarne wąsy, są trochę pogrubione na szczyt.

Reprodukcja obierarek rzepakowych

Larwy aktywnie karmią, po czym zima w glebie. Kokon, w którym larwa znajduje się pod ziemią, na głębokości 15 centymetrów. W kwietniu znajduje się walenie, aw około 2 tygodniach lalki zamienia się w powstał część dla dorosłych.

Owady aktywnie karmią i współpracować. Z pomocą jaj z słoikiem, kobieta otwiera liście i umieszcza jaja w ich pulpie. Jedna kobieta przynosi 250-300 jaj. W ciągu roku można rozwinąć 3 pokolenia piorów rzepakowych.

Szkodliwe rośliny

Chociaż te szkodniki mają bardzo małe rozmiary, są w stanie spowodować ogromne straty. Na jednym metrze kwadratowym może być 2-3 larwy. Siły rzepakowe wolą pędów rzodkiew, rzepaku, musztardy, spodni i kapusty.

Główną dietą tych szkodników są pąki, liście pulpy i młode strąki. Jednocześnie obieracze rzepaku jedzą pozostały prawie całkowicie, po tych szkodnikach z liści, tylko jedna sadzonki pozostają. Po wystawieniu na obieracze, pędy suche, owoce nie są utworzone, a wydajność jest znacznie zmniejszona. Szczególne zagrożenie stawów rzepakowych reprezentujących rzepaku i trasy, czasami niszczą 80-95% upraw.