Cechy natury pasterza belgijskiego

Historia belgijskiej rasy pasterskiej

Rasa psa Malinaua ma niezbyt starożytnej przeszłości, jak wyglądało na początku XIX wieku, w Belgii. W rzeczywistości jest to tylko jedna z czterech ras związanych ze sobą: Tervuren (długa wełna z czarną maską), Grünendal (czarna długa wełna), brakowało (płowy, gruba wełna) i maliny (krótka wełna z czarną maską).

Rasa pojawiła się w wyniku badań belgijskich lekarzy weterynarii i hodowców psów. Stworzyli belgijski klub pasterski i przeprowadzili badanie, postanowił dowiedzieć się główne cechy pasterzy mieszkających w Belgii w różnych regionach.

Rezultatem było stopniowe tworzenie standardu tych czterech wyżej wymienionych ras, ponieważ przytłaczająca większość belgijskich pasterzy różniła się tylko przez długi kolor i wełnę.

W oparciu o uzyskane dane w 1892 r. Pierwszy standard rasy Malinua został skompilowany przez profesora Adolfa Roil. Nawiasem mówiąc, mniej więcej w tym samym czasie, rasy psów sugerowały, że psa pasterskie w Belgii są mniej używane w celu ich zamierzonego celu, po prostu dlatego, że liczba gospodarstw maleje, co oznacza, że ​​trzeba wprowadzić testy posłuszeństwa, zręczności i innych nowych dyscypliny psów, aby pomóc belgijskim pasterze pokazać się w innej roli.

Wielu hodowców w ciągu najbliższych lat zaczęło aktywnie hodować belgijskiego pasterza i przekroczyć ich między sobą do uzyskania nowych gatunków, co pojawiły się, jak pojawiły się cztery główne typy skał, które postanowiono przypisać własne imiona. Dziś są uważane za oddzielne skały.

Po pierwszej wojnie światowej, w latach 20. i 1930 r. Utworzono wiele poważnych, słynnych szkodawców belgijskich, które pomogły przywrócić zmniejszoną populację.

Dziś rasa Malinau jest znana na całym świecie, dzięki jego umysłowi i posłuszeństwu, a nawet używać w jednostkach wojskowych. Na przykład te psy wykrywają narkotyki, materiały wybuchowe i wykonują inne funkcje w wojskach granicznych. I nie tylko w Belgii i innych krajach europejskich, ale także w USA.

Streszczenie:

• Istnieją cztery rodzaje belgijskich pasterzy: Grünendal, Lacten, Malino i Tranvure;
• Doskonała rasa serwisowa;
• Smart, posiadać dobrą pamięć.

Postać

Belgijski pasterz - rasa niezwykły. Jeśli zapytasz w USA, jak wygląda, pokażesz Ci zdjęcie długowłosego psa czarnego koloru - Grünendal. Ale w Belgii zostaniesz poproszony o wyjaśnienie, jakiego rodzaju gatunki pasterzy chcesz wiedzieć więcej. I to nie jest zamieszanie.

Faktem jest, że do XIX wieku w Belgii było wiele pasterzy. Pasterka, w zasadzie rozważany pies pasterski. W 1891 r. Hodowcy psów postanowili stworzyć pierwszy klub ze swoich zwierząt. I rok później został opracowany standard belgijskiego pasterza. Rasa została podzielona na trzy kategorie: długowłosy, krótkowłosy i sztywno.

Stopniowo rozwijają się, każda kategoria psów otrzymała swoją nazwę. Grünendal, czarny długowłosy pies, został nazwany małą restauracją. Lackenoa, ostra wersja, która jest najbardziej mała w rasie, została wywołana na cześć zamku w pobliżu Brukseli.

Długowłosy termage, który może mieć dowolny kolor, z wyjątkiem czarnego, jest nazwany na cześć tej samej nazwy. Ta sama historia i krótkowłosa malinois z miasta Mechelen, którego imię w francuskich brzmi jak Malin.

Przedstawiciele tej rasy, pomimo takiej różnorodności wyglądu, mają podobne cechy natury. Jest to doskonała rasa serwisowa, która jest odpowiednia dla rodzin z dziećmi i samotnymi ludźmi.

Belgijskie pasterze są chłodno należą do obcych, co czyni je doskonałymi strażnikami i obrońcami. Ale dla tego muszą być przeszkoleni. Bez odpowiedniego treningu pies może być niepotrzebnie agresywny lub tchórzliwy.

Praca z belgijską pasterzem jest bardzo łatwa i miła. Hodowcy świętują doskonałą pamięć, inteligencję i ciekawość zwierząt. Najważniejsze jest znalezienie wspólnego języka. Jeśli doświadczenie szkoleniowe jest trochę, musisz skontaktować się z filmologiem.

Pasterze belgijskie są lojalni wobec dzieci, szczęśliwi, że wspierają gry młodzieży. Wywołany zwierzak nigdy nie zaszkodzi członkom swojej rodziny.

Zachowanie belgijskiego pasterza w stosunku do innych zwierząt zależy od jego wychowania. Społeczni zwierzak nie będzie przeciwko dzielnicy z innymi psami, a także kotami.

Edukacja

Rasa kotów malin, co do zasady, zawsze z radości postrzega proces szkolenia. Jest to dla niego kolejna przydatna i interesująca zawód, a także zdolność do realizacji energii i zrobienia czegoś z właścicielem. To znaczy, która strona nie patrz na - dla temperamentu tych psów, szkolenie, zwłaszcza jeśli jest również związane z ćwiczeniami i jest prezentowany z elementami gry, wspaniałą zawód.

W związku z tym nie powinno być problemów. Najważniejszą rzeczą jest mieć wystarczającą cierpliwość, nie robić zajęć zbyt nudnych i monotonnych, ponieważ ta rasa nie wytrzymuje tej rasy, a także zachować pozytywną postawę i życzliwość.

Opieka

Dbałość o pasterza belgijskiego zależy od rodzaju zwierzaka wełnianej. Grünendal i Tranvure są wymagający częściej częstych kombatantów - co trzy dni, podczas gdy Malina i Braken będzie wystarczająca raz w tygodniu. W okresie Molts, wełna Pet Potrzebuje więcej dokładnej opieki: Pies musi być czesany codziennie, aby usunąć upadłe włosy. Kąpiel to rzadko nie zepsuć jakości i struktury wełny.

Pospolite choroby

Jak każda inna rasa psów, Malinau jest skłonny do niektórych chorób, w tym:

• Odpychanie stawu biodrowego jest dziedziczną chorobą, która może wystąpić w bardzo aktywnych psach, takich jak Malinaua;
• Progresywny atrofia siatkówki;
• Dysplazja łokcia - choroba dziedziczna;
• Wrażliwość znieczulenia - Malinaua jest bardzo wrażliwa na znieczulenie. Są one wyższe niż średnio, szybkość śmierci w znieczuleniu ze względu na stosunek ich mięśni i tłuszczów.

Warunki zatrzymania

Pasterz belgijski zajmuje się doskonale, jak w warunkach mieszkania miejskiego i na zewnątrz miasta, w prywatnym domu. Najważniejsze dla tego jest aktywne i nasycone spacery. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli mieszkasz w mieście. Aktywne treningi, spacery w parku i jogs muszą być obecne w życiu belgijskiej pasterza.