Lemming vinogradova - cute gryzonie

Lemming Vinogradov (Dicrostonyx Vinogradovi) odnosi się do Rodelkina, odłączenia gryzoni.

Zewnętrzne znaki Vinogradowa Lemming.

Lemming Vinogradova jest dużym gryzonie, który ma długość ciała około 17 cm. W Karyotypu jest 28 chromosomów. Kolor futra na szczycie popiołu szare, znajdują się brązowawe plamy i małe plamy śmietany SHADA. Wzdłuż pleców brakuje ciemnej taśmy i jaskrawego kołnierza. Czarny jest zauważalny tylko na sak. Ciemnoszara głowa. Jasnoszary policzki tonowe. Ciało na bokach czerwonawe. Young Drow Brown Lemmings.

Czarny pasek jest również podświetlony w środku tyłu. Lemming Vinogradova różni się od pokrewnych gatunków z długą i dużą czaszką, z silnie rozszerzonym regionem potylicznym. Futro malarstwa zimowego staje się białe. Z OB Lemming wyróżnia się jasnoszarymi kolorowymi dnem ciała. Na dole tyłu nie ma rudy. Ucha brązowe umywalki, podstawa znajduje się czerwona plama.

Lemming Vinogradowa rozprzestrzenił się.

Lemming Vinogradova znajduje się tylko na wyspie Wrangel. Ten rodzaj gryzoni - endemiczna wyspa. Mieszka na wybrzeżu dzielnicy Anadyr (RF, Północna Chukotka). Dotyczy kwadratu 7600 km2.

Siedlisko lemming winogrona.

Lemming Vinogradova w okresie letnim zamieszkuje różne biotopy. Występuje wzdłuż tarasów i suchych stoków. Mocuje na wzgórzach wśród nizinów z bałączką. Unikaj surowych miejsc z stagnacyjną wodą. Preferuje suche stoki na kamienisku. Występuje wzdłuż rzek i zgodnie z dolinami strumieni, rozbity rzadki, ale obfite zioła i krzewy. Często mieszkają z innymi gryzonami w pobliżu. Zimą, Vinogradov Lemmings są gromadzone w miejscach, w których leży wczesny śnieg, zwykle na stokach gór i nizin.

Vinogradov Lemming Wartość w ekosystemach.

Lemming Vinogradov pomaga zwiększyć płodność gleby na wyspie, ponieważ podczas kopania otworów porusza glebę i zwiększa przepływ powietrza do korzeni roślin. Ten typ Lemming jest ważnym ogniwem w nakrętkach drapieżnych mieszkańców wyspy. W niekorzystnych latach, kiedy liczba Lemanga Vinogradowa gwałtownie spada, piaski i inne drapieżniki jedzą jajka i pisklęta różnych rodzajów Hussy. Wtedy występuje wzrost liczby gryzoni i stają się głównym jedzeniem dużych ptaków i ssaków.

Odżywianie Lemming Vinogradov.

Vinogradov Lemmings osiedli się w małych koloniach. W diecie żywności zdominowały napowietrzne części roślin, głównym pokarmem jest krzewy, różne rośliny zielne, zwłaszcza zboża. Gryzonie dokonują rezerwatów żywności pod koniec lipca i uzupełniają rezerwy w sierpniu. Maksymalna ilość zbieranego paszy osiąga masę około dziesięciu kilogramów. Dla małego gryzonu jest to raczej imponująca figura.

Cechy zachowania Lemming winogron.

Vinogradov Lemmings budują złożone ruchy podziemne, które podziemne zajmują powierzchnię około 30 m2. Jednocześnie otwory mają do 30 wejść, co zapewnia bezpieczeństwo tych rzadkich gryzoni. Ruchy pod ziemią znajdują się na jednym poziomie, około 25 cm od powierzchni, ale niektóre przejścia są obniżane do głębokości około 50 cm.

Reprodukcja Lemming Vinogradov

Vinogradov Lemmings traktuje cały okres letni i dać potomstwo zimą, pod śniegiem. Shears Shears Young 16-30 dni.

Kobieta daje 1-2 miot na lato, aw okresie śniegu do 5-6 litrów.

Latem w Sumpach zwykle 5-6 młodych Lemańskich, aw Winter-3-4. Młode gryzonie, urodzone latem, nie pomnożyć w lecie. Tempo rozwoju młodych lemańskich jest wysoce uzależnione od etapu cyklu populacji. Gryzonie rosną szybciej w etapie depresji i wolniejsze podczas szczytów. Młode Lemangi stają się niezależne około 30 dni. Wkrótce są w stanie dać potomstwo. Gryzonie żyją w naturze przez kilka miesięcy, jak najwięcej do 1-2 lat.

Liczba lemming vinogradov.

Lemming Vinogradova ma ograniczoną dystrybucję, a liczba osób zmienia się znacznie znacząco, chociaż takie oscylacje są wzorem cyklu życia naturalnego. Istnieją pewne dowody na to, że cykle życia gryzoni w różnych częściach wyspy nie pokrywają się. Zmiany klimatyczne są znaczącym zagrożeniem dla formy, ponieważ wahania liczby lemmymy zależą od struktury oblodzenia w obszarze w zimie. Jednakże informacje o zagrożeniom i ekologii rzadkich gryzoni wystarczają. Obecnie Lemming Vinogradova znajduje się na liście zwierząt w kategorii "Widok, Testowanie zagrożeń". Gatunek ten doświadcza stałych cyklicznych serii podnoszących. Dynamika tego procesu badano przez różnych badaczy od 1964 do 1998 roku. W tym okresie szczyty epidemii populacji miały miejsce w 1966 r., 1970, 1981, 1984 i 1994.

Między okresami liczby osób a liczba zwierząt różni się 250-350 razy.

Z reguły wzrost lub spadek trwa nie więcej niż rok, a po spadku populacji i nastąpi stopniowy wzrost. Jednak od 1986 r. Regularna częstotliwość cykli została złamana. Od tego czasu, liczba gryzoni jest pod depresją i szczytem reprodukcji w 1994 roku była mała. Przez 40 lat badań, okresy cykli życia w Vinogradov Lemming wzrosły od pięciu do ośmiu lat. Na liczbie lemingów na wyspie Wrangel wpływa na lukę ziemi w zimie, co może opóźnić wybuch liczb na dłuższy okres.

Status środowiska Lemming Vinogradov.

Vinogradov Lemmings należą do wrażliwych typów ze względu na ograniczoną dystrybucję i godne uwagi wahania liczb ludności. Liczba osób zmienia się co roku. Terytorium wyspy Wrangel jest strefą bezpieczeństwa. Lemming Vinogradova ma status środowiskowy - "DD" (bez wystarczającej ilości danych), ale można go umieścić między gatunkami z najmniejszymi zagrożeniami liczb i zagrożonych gatunków.

Lemangi Vinogradowa są szczególnie wrażliwe na zmiany klimatu, które obserwowane są na wyspie Wrangla od końca lat 90. Ostatnie ciepłe zimy, po którym przeszło oblodzenie, wpływa na reprodukcję gryzoni, ponieważ reprodukcja wydaje się zależeć od stabilnych warunków zimowych.

Konserwacja Lemming Vinogradov.

Lemming Vinogradov jest strzeżony w rezerwacie państwowym "Wrangel Island". Ten gryzoń należy do gatunków tła w ekosystemach tundry na wyspie Wrangel. Obejmują one trzy zwykłe lokalne gatunki - piaski (Lagopus alopex) i dwa typy lemming. Rezerwa mieszka dwóch gatunków endemicznych wysp - Syberyjski Lemming (Lemmus Sibiricus Portenkoi tch.) I Lemming Vinogradov (Dicrostonyx Vinogradovi Onv). Mają różnice, które pozwalają przydzielić lokalne populacje z osób niepełnosprawnych zgodnie z cechami morfologicznymi i genetycznymi.