Giemza

Giemza - To jest zwierzę ssakowe, kawałek człowieka. Serna odnosi się do rodziny powolnej. Jest to jeden z jego mniejszych przedstawicieli. Jest żywym przykładem podrodzinę koziego. Łacińska nazwa zwierzęcia dosłownie oznacza "rockowa kozy". Więc sulfas mieszka w skalistym obszarach, dobrze przystosowany do ruchów na nich.

Pochodzenie typu i opis

Zdjęcie: Serna

Uważa się, że jako forma Sulna powstała z 250 tys. do 400 tys. Lata temu. Jednoznaczna odpowiedź o pochodzeniu SERN. Istnieją założenia, że ​​obecne rozproszone aury siarkowe są resztami stałego obszaru dystrybucji tych zwierząt w przeszłości. Wszystkie odkrycie pozostałości należą do okresu plejstocenu.

Istnieje kilka subspektycznych siarki, różnią się pojawieniem się i anatomią. Niektórzy naukowcy uważają, że te podgatunki mają również różne pochodzenie. Podgatunki na żywo na różnych terytoriach i z tego powodu nie krzyżują się. Jutro jest siedem podgatunkami SERN. Dwa z nich, sulna anatolijskie i karpackie na niektóre klasyfikacje mogą odnosić się do poszczególnych gatunków. Nazwy podgatunków są w jakiś sposób związane z bezpośrednim miejscem ich siedliska z wyjątkiem najczęstszej zwykłej sulna.

Wideo: Serna

Najbliższym krewnym jest Pirenean Sulna, choć mając podobną nazwę, ale odnosząc się do umysłu hotelu. Sulna - małe zwierzę. Ma kompaktowe, gęste ciało o smukłych kończynach, a tył jest dłuższy niż przód. Dochodzi do wysokości prawie 80 centymetrów w więzieniu, długość kończyn jest połowę tej wartości, długość ciała nieco więcej niż metr kończy się krótkim ogonem, zaledwie kilka centymetrów, na dole, którego tam nie ma wełny. Masa ciała Sulna wśród kobiet od 30 do 35 kilogramów, mężczyźni mogą osiągnąć sześćdziesiąt kilogramów. Szyi cienkie, długotrwałe od 15 do 20 cm.

Wygląd i funkcje

Zdjęcie: Mountain Sulna

Miniaturowy twarz siarki, krótki, zwężony. Duże oczy, nozdrza są wąskie, lekko. Tuż nad oczami, z regionu egzaminacyjnego, zarówno na mężczyznach, jak i samicach rosną rogi. Są gładkie do dotyku, w przekroju okrągłym, na końcach są wygięte. W rogach samic na kwartale krótsze niż samce i wygięte nieco w mniejszym stopniu. W tylnej części znajdują się dziury zawierające osobliwe gruczoły, w okresie Gon zaczynają pracować, emitując określony zapach. Długie uszy, stojące, wskazały, około 20 cm. Kopyta są dobrze rozwinięte, pozostawiają ślad szerokości około 6 cm.

Kolor wełny siarki różni się w zależności od pora roku. Zimą, nabywa bardziej kontrastujące odcienie, zewnętrzne części kończyn, szyi i wirowania są ciemnobrązowe, a wewnętrzne części i brzuch - światło. Latem zmienia się kolor w Ocher, brązowy, jak wewnętrzne i tylne części kończyn są lżejsze niż zewnętrzne boki i tył. Na twarzy boków ucha do nosa znajdują się ciemniejsze paski, czasem czarne. Reszta wełny na twarzy przeciwnie jest lżejsza niż całe ciało, dodaje kontrast. Z tym kolorem Sulfas wyglądają bardzo ciekawe i jasne.

Średnia długość życia średnio wynosi od dziesięciu do dwunastu lat. Samice mieszkają od piętnastu do dwudziestu lat. Taka długość życia może być uważana za wspaniała, ponieważ nie jest to charakterystyczne dla zwierząt o tak małym rozmiarze.

Gdzie życie Serna?

Zdjęcie: Górskie zwierzę sulna

Sulna żyje w górskim obszarze w skrzyżowaniach wychodni i lasów. Oba są niezbędne do ich istnienia, więc możemy powiedzieć: Sulna jest typowym zwierzęciem górniczym. Sulna na rozległym terytorium ze wschodu na zachód, z Hiszpanii do Gruzji, z Turcji i Grecji na południu do Rosji w północnej Sulna na żywo we wszystkich systemach górskich. Numer przeważa na najkorzystniejszych obszarach Alp i Kaukazu.

Warto zauważyć, że sześć z siedmiu dystrybucji rodzinnych otrzymało swoje nazwiska w swoich siedliskach:

• Zwykły sulna;
• Anatolijczyk;
• Bałkański;
• Karpacki;
• Chartres;
• Kaukaski;
• Tatransman.

Na przykład, anatolijski (lub turecki) sulna mieszka we wschodniej Turcji i północno-wschodniej części kraju, bałkanowe sulramenty znajdują się na półwyspie Bałkańskiej i Karpacki - w Karpatach. Chartres Sulnae są powszechne na zachodzie Alp Francuskich (nazwa pochodzi z czarterowości grzyżej tablicy). Kaukaski Sierna, odpowiednio żyje na Kaukazie i Tatańskim - w Tatrach. Zwykła sulna, jest najbardziej liczne podgatunki, a zatem nominowany. Takie sulfas są dystrybuowane w Alpach.

Sierna sierna wspinana jest do skalistego obszaru do wysokości około 3 600 metrów nad poziomem morza. W zimie zejdź na wysokość 800 metrów i staraj się być bliżej lasów, głównie iglasty, aby łatwiej poszukać jedzenia. Ale Serne nie jest wymawiane migracje sezonowe, w przeciwieństwie do wielu innych unguluje. Właśnie dał kobiety, wolę również pozostać z ich młodymi w lasach u podnóża gór i twarzy otwartej miejscowości. Ale jak tylko Cub wzrośnie, idą razem do góry.

Na początku lat XX wieku sulfas przywieziono do Nowej Zelandii jako prezent, a st sto lat mogli znacznie rozprzestrzeniać na terytorium południowej wyspy. Teraz w tym kraju zachęca nawet SERN. Mieszkańcy osób w Nowej Zelandii nie są zasadniczo różnią się od europejskich krewnych, ale każda osoba średnia waży o 20% mniej niż europejska. Warto zauważyć, że były dwie próby rozstrzygnięcia Serne w górach Norwegii, ale oboje zakończyły się niepowodzeniami - zwierzęta zostały zabite przez niewyjaśnione powody.

Co karmi sulna?

Zdjęcie: Sulna zwierząt

Spinalnia spokojna, roślinożerców. Żywią się paszą stóp, głównie trawą.

Latem też jedz:

• płatki;
• Liście drzew;
• kwiaty;
• Młode pędy krzewów i niektórych drzew.

Latem siarka w siarce nie powstaje problemów, ponieważ są one obfitości, znajdź roślinność w obszarze ich siedliska. Jednocześnie łatwo kosztowali bez wody. Rano Dew i rzadkie opady są wystarczające. Zimą, te same zioła, liście, zboża, ale już w suszonej formie i mniejszych ilościach. Jedzenie musi wykopać się z śniegu.

Ze względu na brak zielonej żywności, sulfas jedzą mchu i woody porostów, małe gałęzie krzewy, kory niektórych drzew, które są zdolne do spalania, wierzby lub jarzębiny, na przykład. Również w zimie, Evergreen Rośliny są dostępne, strzelanie i igły sosnowe, małe gałązki jodły. W przypadku poważnego niedoboru paszy, wiele sulfonów umiera. Dzieje się tak regularnie, co zima.

Cechy charakteru i stylu życia

Zdjęcie: Sulna w górach

Jak większość innych kopyt, wylęgowanie siarki. Są tchórzliwe i skacze, z najmniejszym poczuciem niebezpieczeństwa wpadnie do lasu lub ukrywają się w górach. Sulnae jest dobry i wysoki skok, taki teren jest bardzo odpowiedni - zabiją dużo od wrogów i złej pogody. Z silnymi wiatrami, deszczami i innymi katakalizami, sulfas ukrywa się w skałach i szczelinach.

Sulna czuje się bardziej pewny siebie, zbierając, przynajmniej małe grupy dwóch trzech osób. Maksymalna liczba osób w stada osiąga setki, w miejscach ich największej dystrybucji lub próbom przynieść terytorium z innych zwierząt stadowych. W zimie i wiosna sulfas idą do głównie małych grup, łatwiej jest znaleźć jedzenie i przetrwać zimno. Latem ich liczba zwiększa zakresy, a sulfas uspokój się i pasują jeden duży stado.

Sulna może komunikować się ze sobą. Do komunikacji między sobą, używają warczenia, pozycje dominacji i podporządkowania, a także różne opóźnione poglądy. Więcej osób starszych rzadko są ubrane z młodego, zwykle stada są zwykle. Rano jest długi posiłek, po kolacji, sulfas odpoczywa. I zrób to na przemian, ktoś powinien obserwować środowisko i, w którym to przypadku podnieś alarm. . Zwykle zstąpi bliżej lasów, gdzie mniej wiatrów i pozostałości suchej żywności.

Struktura społeczna i reprodukcja

Zdjęcie: Sulna i Cub

Jesienią, od połowy października Serne przechodzi okres żonatywny. Samice podkreślają specjalny sekret, do którego reagują mężczyźni, oznacza to, że są gotowe do krycia. W listopadzie i grudniu mają sezon parowania. W przybliżeniu po 23 lub 24 tygodniach (niektóre podgatunki mają ciążę ostatnich 21 tygodni) Cub pojawia się na świetle. Szybkość urodzeń spada na czas od połowy maja i przez pierwszą połowę czerwca.

Zwykle jedna koza pojawia się w tej samej kobiece, ale czasami dwa. Kilka godzin po porodzie młodzi może już się poruszać niezależnie. Matki karmią je mlekiem przez trzy miesiące. Sulna można uznać za zwierzęta społeczne: o dzieciach, w którym to przypadku inne kobiety z stada mogą się zająć.

Pierwsze dwa miesiące stado musi zostać bliżej lasu. Młodzi jest łatwiejsze do poruszania się tam i jest gdzie się ukryć. Na otwartym obszarze mieliby więcej niebezpieczeństw. Kozy szybko się rozwijają. Do dwóch miesięcy, już porzuca się i gotowi iść do gór po rodzicach. W wieku dwudziestu miesięcy siarka osiąga dojrzewanie, a za trzy lata mają pierwsze młode.

Młoda siarka, młoda i samice trzymają razem. Starsza kobieta. Mężczyźni zwykle nie są w grupach, wolą dołączyć do nich w małżeństwie, aby spełnić swoją funkcję biologiczną. Często przypadki, gdy pojedyncze samce wędrują wokół samych gór.

Natural Wrogowie Serne

Zdjęcie: Serna

Dla sulfue niebezpieczeństwo jest drapieżne zwierzęta, zwłaszcza jeśli są one większe. W lasach mogą czekać wilki i niedźwiedzie. Najbardziej niebezpieczną siarkę jest sam, nawet takie małe drapieżniki, takie jak Fox lub Lynx. Pomimo obecności rogów, które mogą służyć do samoobrony, sulfas wolą nie bronić się przed atakami, ale uciekać.

Drapieżniki najczęściej polują na osoby dorosłe, ale na ich młode, ponieważ są nadal słabe i wrażliwe. Urodzony z stada, kozioł, najprawdopodobniej umrze: nadal działa powoli i nie ma wystarczającej ilości umiejętności, aby poruszać się po skałach, nie w pełni realizuje niebezpieczeństwo. Może dostać się pod upadkiem lub lawiną, przełamać z klifu. Ponieważ nadal jest bardzo miniaturowe i małe waży, oprócz zwierząt, niebezpieczeństwo dla niego reprezentuje również drapieżne ptaki. Na przykład Berkut, który może chwycić kozę bezpośrednio w locie lub złoty orzeł mieszkający we Francji.

Zgromadzenia lawnowe i kamienie współpracujące prezentują również niebezpieczeństwo i dorosłe osoby. Są przypadki, gdy siarka poleciała w górach w poszukiwaniu schronienia, ale jednocześnie. Inne naturalne niebezpieczeństwo jest głodem, zwłaszcza w sezonie zimowym. Ze względu na fakt, że sulfas są zwierzętami stadowymi, są silnie podatne na choroby masowe. Niektóre choroby, takie jak świerzystość, są w stanie zniszczyć większość stada.

Populacja i status formy

Zdjęcie: Mountain Sulna

Populacje Serne - liczne i dobrze mnożące. Łączna liczba typów wynosi około 400 tys. Osób. Z wyjątkiem kaukaskiej Sulna, która jest w stanie "wrażliwym" i ma tylko ponad cztery tysiące osób. Dzięki ochronie w ciągu ostatnich kilku lat istnieje tendencja wzrostu i jego numer. Pod zagrożeniem zaginiącym jest Chartres Sulna, ale jej czystość krwi powoduje wątpliwości naukowców. Pozostałe pięć z siedmiu gatunków ma status "powodujący najmniejsze obawy".

Niemniej jednak należy zauważyć, że dla normalnej kontynuacji rodzaju i istnienia SERN konieczne są dzikie warunki. Pasing bydła na górskich łąkach waha się Sern i są zmuszeni do poruszania się w poszukiwaniu bardziej zacisznych miejsc. Możliwe, że wraz z rozwojem hodowli bydła liczba siarki stopniowo zmniejszyła się. Dotyczy to również popularyzacji turystyki, kurortów górskich, ośrodków rekreacyjnych w swoich siedliskach.

W zimie w północnych faktach żywność może nie wystarczyć, a zgodnie z najnowszymi danymi, populacje Tatrzańskiego Suln, który mieszkają na północy Europy, może grozić zmniejszeniem populacji. Populacja Balkan Serne ma około 29 000 osób. Prawo jest dozwolone nawet polowanie na nich, ale nie tylko w Grecji i Albanii. Tam dla podgatunków dość polowały, a teraz jest pod ziemią. Polowanie jest również dozwolone do karpackiej sulna. Jej rogi sięgają 30 cm i są uważane za trofea. Najliczniejsze populacje zamieszkują południe Karpat, w chłodniejszych obszarach ich gęstość jest cięta.

. Niektórzy naukowcy uważają, że subspektyki przydzielone na próżno. Na znakach genetycznych jest to tylko lokalna ludność gminy lub długi czas stracił jego czystość.

Ochrona Serny

Zdjęcie: Sulna zwierząt

Status chroniony ma tylko subspekcje kaukaskiego SERN. Są wymienione w czerwonych książkach w kilku obszarach i republikach Kaukazu i Southern Federal District. Główne przyczyny zmniejszania populacji w tym czasie były czynnikami antropogenicznymi, takimi jak cięcia lasów. Jednocześnie nielegalne wydobywanie w tym procesie prawie nie przyczyniają się do namacalnego wkładu.

Większość osób żyje w rezerwach, gdzie dbają o warunki ich siedliska. Są one ograniczone do dostępu turystycznego i zminimalizowały wpływ szkodliwych czynników. Cięcie lasu w rezerwie jest zabronione, natura jest surowo strzeżona. Zaobserwowano każdą osobę w rezerwie. Dzięki temu kaukasce giemza W ciągu ostatnich 15 lat możliwe jest zwiększenie populacji półtora roku.