Meksyk

Ze względu na specjalne położenie geograficzne, świat zwierzęcy i warzywny w Meksyku jest dość zróżnicowany.

Northern Spiky krzewy i kaktus służą jako facet dla dzikich kotów, psów łąkowych, szczurów kangarowa, zające i innych gryzoni. Czasami mogą pojawić się tu wilki, kojoty, pomaty. Znaleziono również kabiny i antylopy - Wilorogs.

W górskim leśnym centralnym Meksyku, czarny niedźwiedź i rysia. Ale w południowych lasach znajdują się małpy, jaguary, tapir, zabawne, ciche opossy, podniesią się z północy szopa, a także Woody Dike. Podoba mi się bogactwo witalności świata ptaka. Stałych mieszkańców są kolizny, papugi, wir tucanis, ptak parasola, sęp. Dość dużo gadów: Iguana (mianowicie Vasilisk), Yadozubs, żółwie i węże. Wszystkie wybrzeże (płytka woda) jest pełna krewetek, lobów, krabów i ostryg. Tuńczyk i sardynki znajdują się głównie wśród mieszkańców morskich.

Long-Night Cat Margai

Long-tailed Cat lub Margia mieszka w tropikalnej dżungli Ameryki Środkowej i Południowej. Drapieżnik należy do podrodziny małych kotów, genus Leopardus, na zewnątrz bardzo podobny do zmniejszonej kopii Ocelota. Nawykowe siedliska - subtropikalne zimozielone i lasy liściaste, bagnisty sawanna, galeria lasy, pogórza.

Największym zagrożeniem ludności prowadzi degradację i zanieczyszczenie naturalnego siedliska, nie kontrolowanego cięcia, kłusowania. Long-Tailled Cats są wymienione w Międzynarodowej Czerwonej Księdze. Handel skórą i organami zwierząt, a także polowanie na nich są karane przez prawo.

Long-Night Cat Margai prowadzi pojedynczy styl życia, spędza większość czasu na drzewach - poluje, ukrywając się przed wrogami, odpoczywając. Siedzenia schronienia w dupes lub opuszczonej Norie.

Drapieżnik skacze dobrze, łatwo skacze z gałęzi do gałęzi, nawet jeśli znajdują się daleko od siebie, to samo szybko porusza się wzdłuż pionowej lufy w górę iw dół głowy. Skakanie z dużej wysokości, wylądowała na wszystkich czterech kończynach. Ma dobre słuch i wizję, doskonale zorientowane w ciemnej i grubej roślinności.

Terytorium osobiste obejmuje powierzchnię 12 - 15 km ², Metsya mocz, zadrapania na drzewach, zazdrośnie strzeżone. Wierność kobiet manifestuje tylko w okresie parowania, innym mężczyźni są ostrożni i zawsze jeździć z ich posiadłości. Na polowanie, długie koty wychodzą po północy, z powrotem do legowiska wracają do piątej rano. Podgatunki mieszkające w Brazylii są aktywne w dowolnym momencie dnia i dnia. Śledź i ścigaj, zorganizuj w sobie odwołanie, ukrywając pod koroną drzew.

Podstawą diety jest małe gryzonie, gady, owady, ptaki, drzewa owocowe owocowe. W przypadku przypadku tych kotów atakują małe małpy i dyktuje, posypać gniazda ptaków.

Sezon hodowli w regionach tropikalnych w zeszłym roku. Szczyt aktywności małżeństwa w areoli z klimatu chłodniej jest zarejestrowany od października do stycznia. Ciąża w żeńskim trwa około dwóch i pół miesiąca. Dziki kot Margai siedzi Lair w opakowaniu drzewa lub dziury, podnosi go z suchymi liśćmi, starannie maski.

Meadow Dogs

Pies jest o tym (w tym starożytne greckie korzenie) tłumaczy naukę typu cynomys. Gryzonie składają się w rodzinie wiewiórczych, ale bardziej wzmocnione na koronach, zarówno zewnętrznie, jak i nawyk budzą się kolumną na tylnych nogach.

Dorosły pies łąkowy rośnie do 30-38 centymetrów z masą 1-1,5 kg (czasami trochę więcej), a osobniki męskie są zawsze większe i trudniejsze. Animal, rzeczywiście, jest bardzo podobny do łasownika z konturami gęstej ciała i kamuflażu (pod kolorem terenu) koloru: tył jest częściej brudny żółty lub żółtawy szary z jaśniejszym odcieniem brzuch. Futro na zaokrąglonej głowie jest nieco ciemniejsze niż ogólne tło ciała, a białe rozwody są zauważalne na twarzy, szczególnie jasne w podbródku i nosie.

Gryzoń ma duże zęby policzkowe i stosunkowo wąskie górne foremki: w razie potrzeby jedzenie jest układane w małych torbach szlifierskich. Uszy psów łąkowych są tak zwarte, które prawie nie do odróżniają się pod wełną. Oczy są dość duże, ciemne i szeroko zasadzone, co pozwala na przeprowadzenie pełnej obserwacji otoczenia.

Meadow psy pokazują specjalną aktywność w jasnym czasie dnia - w ciągu dnia wydobywali jedzenie, angażują się w żywą obudowę, komunikować się z krewnymi. Jak Surkov i Suslikow uwielbiają budować tylne łapy, aby przetrwać otoczenie.

Kolonie tych gryzoni mają kilka tysięcy głowy ze średnią gęstością ponad trzech osób na hektar, a maksymalnie jeden - więcej niż osiem. Kolonia dzieli się na grupy rodzinne, które obejmuje parę mężczyzn, od trzech do pięciu kobiet i ich młodych (od 6 do 30). Wewnątrz rodziny, króluje się i zgoda pokoju - na spotkaniu zwierząt wąchających się nawzajem i uczenie się, często akceptowane do wzajemnego sprzątania futra. W pobliżu dziury zawsze stoi strażnika, co jest zobowiązane powiadomić krewnych o niebezpieczeństwie w czasie. Może to być gwizdek lub dźwięk przypominający. W zależności od charakteru sygnału dźwiękowego, psy łąkowe przygotowują się do odzwierciedlenia ataku wroga lub starają się latać w natywne otwory. Większość gryzoni wpada w zimową hibernację pod koniec lipca - na początku sierpnia, przebudzając tylko do lutego - Marta.

Otwory psów łąkowych są przeznaczone i niezwykle głębokie - jest często zstąpionym przez 3-5 m. Każda nora (około 15 cm średnicy) oddziałów w systemie dziwacznych tuneli z stromymi stokami i stopniowym wyrównaniem. Podziemna komunikacja gryzoniowa jest tak wiarygodna, że są całkowicie chronione przed nagłymi powodziami w sezonie deszczów i kolapach.

Oddzielna Nora wykopuje się od głównej obudowy do wyjazdu naturalnych potrzeb: jest używany do momentu przytłoczenia. Jeśli toaleta nie zostanie oczyszczona, zostanie zakopana i znajdź nowe miejsce dla niego.

Szczury kanguracyjne

Prawdopodobnie nie wiesz, że najmniejszy przedstawiciel rodziny Kangarowa jest cichym szczurem kangarovy, należącym do Bettongia.

Dorośli tego gatunku, brązowy kolor zwierząt, podobnych do dużych gryzoni lub miniaturowych wallabiów, osiągają rozmiar 30 - 40 cm, a ich waga średnio 1,2 - 1,6 kg. Te słodkie puszyste zwierzęta - miniaturowa kopia kangur.

Obecnie tego rodzaju kangarochy jest na skraju wyginięcia. Są zagrożone różnymi drapieżnikami. Ostatnio konserwatywne organizacje Australii poważnie zaangażowały się w ochronę szczurów Kangarowskiego. W zachodniej Australii dla zwierząt, a konkretnie dla jednego gatunku - Woylie, stworzył małą rezerwę - ogrodzona strefa, w której są w stosunku do bezpieczeństwa.

Rezerwat znajduje się w suchym lesie w pobliżu Gibson Mountain. Jest 350 kilometrów od Perth. Zbudowali go przez dwa lata i było warto 1,4 miliona dolarów amerykańskich.

Tim Allard, przedstawiciel zarządzania strażnikiem świata zwierząt o rozmowach państwowych o rezerwacie: "Dolna krawędź ogrodzenia leży na Ziemi, nie pozwala lisów przenikać w środku, ale ci, którzy są w środku, odchodzą ogrodzony terytorium. Górna krawędź wysyła. Jeśli drapieżnik na niej wskakuje, będzie potknąć się na rurze elektrycznej. Mały porażenie prądem natychmiast przestraszyć. Ponadto przewodzenie elektryczne pod napięciem nie pozwala na gotowanie strachu ".

Na zachód od Australii szczury Kangarovsky zniknęły kilka dekad temu. Teraz ta sytuacja próbuje się zmienić. Terytorium rezerwy wytwarza szczury kangarochy ze specjalnymi kołnierzami.

"Jeśli szczur Kangarowskiego nie porusza się przez długi czas, zmiany częstotliwości sygnału, a więc dowiadujemy się, że musisz przyjść z czekiem", mówi Ekolog Brioni Palmer, pracujący w rezerwacie. W przyszłości rezerwowy plan zapełniania zwierząt dziewięciu innych gatunków w Australii na skraju wyginięcia. Wśród nich Bilby, Walby i The Shupper Ants.

Genus Bettongia poszedł z archaicznego piżmowego szczura, który jest teraz prezentowany w Australii Zachodniej tylko jeden rodzaj Woylie. W przeciwieństwie do jego archaicznych przodków, szczur kangur w swojej strukturze przypomina kangur, ale różnią się one od innych kangur obecności rozwiniętych kłów.

Kojot

Coyota jest drapieżnymi ssakami, w naturze mieszkającym głównie w Ameryce Północnej. Początkowo ich populacja nie była liczna ze względu na konkurencję silniejszych drapieżników - Wilki. Jednak, jak lasy i eksterminacja wilków w ostatnim pół wieku, kojot został zauważalnie rozprzestrzeniony na całym kontynent.

Jeśli chodzi o kojota, znacznie mniej wilków, średnio długości ciała około 80 centymetrów i wagi od 7 do 22 kilogramów. Długi, głównie brązowy lub szarawy kolor, lekko lżejszy w strefie brzucha. Doktorat uszy Coyote, a kufa jest bardziej wydłużona niż wilki, więcej przypomina lis. Coyote Najszybszy przedstawiciel rodziny PET. Jest w stanie rozwinąć prędkość do 50 kilometrów na godzinę, a jego skok sięgają cztery metry długości.

Te drapieżniki udało się dostosować do różnych niekorzystnych i ciężkich warunków. Coyotes doskonale pływają, co pomaga im w ekstrakcji żywności. Mogą złapać ryby, różnych amfibijskich mieszkańców rzek. Dieta Coyoto jest bardzo zróżnicowana. Pomimo faktu, że są uważane za drapieżniki, jagody i orzechy również jedzą w upadku, aby uzupełnić podaż przydatnych substancji wcześniej w zimie. W trudnym czasie zimowym nie jedzą nawet padalu. Zazwyczaj główna część zasilania ładowarki tworzą małe zwierzęta, takie jak króliki, uprawy, skunksy, fretki. W zaludnionych obszarach można zobaczyć w odpadach śmieci.

Często małe zwierzęta stają się ofiarami Honeyotov, głównie kotów i psów małych rozmiarów. W gospodarstwach Coyota zniszczy smaki i zabij owiec i innych małych zwierząt. Istnieje jednak również korzyści, ponieważ te drapieżniki mogą eksterminować szkodliwe gryzonie - myszy i szczury.

Coyota jest polowana głównie przez jedną lub rodziny, rzadko w głodnym czasie można je połączyć w stada na większą miksturę. Stałe stada występują w regionach z obfitym jedzeniem i składają się głównie z osobników rodzicielskich i potomstwa w różnych wieku. Coyota delimituje terytorium, wszyscy chronią jego działkę i okresowo go zaznaczają. Jednak nawet na inwazji obcych, starają się unikać konfliktów, rozwiązywania wszystkich nieporozumień za pomocą flas i wycie. W przypadku powlekania typowe jest rozpoczęcie silnych wiązań żonatych. Jako schronienie, używają dziur, a po narodzinach mężczyzn dla mężczyzn do siebie opiekują się nad żywieniem potomstwem. Kobieta w tym czasie znajduje się w pobliżu dzieci.

Puma

Lew amerykański górski jest bardzo podobny do jego afrykańskiego krewnego. Tylko nie ma grzywy i jest znacznie mniej. W przeciwnym razie te drapieżniki Puma. Piękny kot, purum był kiedyś najczęstszym ssakiem nowego światła. Nawet teraz jest ich wiele. Pumory są wspólne od południa Kanady do ognistej ziemi na samym końcu Ameryki Południowej. Na tym pasku, 13 tysięcy kilometrów, spacerując przez dwa kontynenty, pompy poczuć się w domu. Żyją wszędzie: w lasach tropikalnych, na suchych pół-deserach, na bagnach i oczywiście w górach.

Długość dorosłej równowagi na czubek ogona osiąga dwa i pół metra. Niektóre pummas mieszkające w górach waży do 90 kilogramów. Wśród amerykańskich kotów tylko Jaguar waży więcej. Puma mieszkający na równinach waż mniej. Istnieją również bardzo małe - jeden i pół metra długości i tylko 45 kg.

Elastyczne, ruchome puma doskonale wspina się na drzewach i klifach. Pływa jest również świetna, ale woda nie kocha i robi to tylko w przypadku ekstremalnej konieczności. Łowcy często widzieli Puma skoki z wysokości 15 metrów, a potem jeden skok nadrabia się swoją ofiarą. I wszystko to już nie jest szkodliwe. Puma skakać prawie osiem metrów. Bardzo trudno jest uciec.

W Ameryce Środkowej i Południowej, gdzie wiele Jaguarów, Puma prowadzi z nimi nieodpowiedzialną wojnę. Jaguar jest znacznie silniejszy niż Puma, ale Puma jest bardziej zwinna i szybka. Dlatego bardzo rzadko Jaguaru objawia ją zabić.

Wełna w Puma ma wszystkie odcienie z piaszczystego brązu na szary. Wszystko zależy od siedliska. Ale zawsze jest stałą barwieniem z białymi plamami na klatce piersiowej, gardle i brzuchu. Ciemny pas przechodzi na białą górną wargę. Uszy są ciemne, a czubek ogona jest całkowicie czarny.

Puma zazwyczaj poluje na ziemię, ale jeśli to konieczne, zręcznie wspiąć się na zdobycz na drzewach. W górach i na otwartym obszarze polują w ciągu dnia. Ale w tropikach i w tych miejscach, gdzie polowanie za nią, Puma wykracza poza zdobycz tylko w nocy. Mężczyzna na jedną noc polowanie może przechodzić 30-40 kilometrów. Zwykle wkracza do wydobywania dość cicho. Awarie bardzo blisko, a potem pędzi. Puma, jak wszystkie koty, wolą zabić jednym ugryzieniem w gardle lub łatce. Ulubiona wolność Puma - Beloham Deer. Czasami atakują zwierzęta.

Faworyzowanie noszonych, puma wybucha pozostałości żywności pod zaufaniem lub na śniegu. Następnego dnia powraca do swojej zdobyczy. Zdarza się, że przychodzi i po raz trzeci.

Dziki dzik

Dzik lub dzika - drewniany park, przodek domowej świni. Większość obywateli znosi dzieciństwo, jako postać z kreskówek i bajki. Jeden z niewielu zwierząt, które w procesie ewolucji nie zmienił jej wyglądu. Struktura ciała jest podobna do domowej świni, ale wygląd i wymiary różni się w zależności od warunków siedlisk. VePri ma dobrze rozpoznany rozszerzony kształt w kształcie klina z rybą i łatą, szerokim uszami. Mężczyźni głowa i uszy są dłuższe niż samice, kły są silnie rozwinięte. Weeprey ruchomy ogon z frędzlem na końcu. Długość ogona 25-30 cm.

Długość korpusu Cabanium waha się od 130 do 180 cm, wysokość w kłębek osiąga miernik. Waga młodych knurów 60 - 150 kg, ale nie tak rzadko istnieją instancje ważące 200, a nawet 300 kg. Ciało jest pokryte czarnym i dronem z żółtawym odcieniem. Prosięta pasiona. Czarno-białe paski znajdują się wzdłużnie w całym ciele.

Rubories są wspólne w całej Europie Środkowej, Ameryka Południowa, na Kaukazie, w Azji Środkowej. Wolisz szersze i mieszane lasy, w których są bagna. Pożądane jest, aby lasy zmienne z polami, łąki. Często osiedlają się w ogrodach i gajach owocowych. Cabans mieszkają również w górzystych regionach Kazachstanu i Azji Środkowej. Na Dalekim Wschodzie jest często osiedlona w Cedarns. Noszenie w pobliżu wody, schroniska w suchym korzeniu, gęsty krzew. Chętnie drżą dziki obok osoby i regularne naloty na polach i ogrodach.

VePri uważa się za wszystko, podobne zwierzęta. Dieta ich odżywiania jest przede wszystkim kłącza, bulwy, korzenie, żarówki roślinne, orzechy, jagody, owoce, nasiona roślin. Wraz z brakiem tego rodzaju paszy (które są obecnie obserwowane w zimie) w żywności, są pędy krzewów i drzew, szczekawców, kory. Ponadto, potwierdzenie chętnie jeść padli, płazy, gryzonie, robaki, mięczaki, jajka ptaków, owadów i ich larw. Na karmieniu idź o zmierzchu, a po południu wolą się zrelaksować.

Pronghorn

Viloroga jest najstarszym przedstawicielem oddziału Mannial Północnej Ameryki, która pojawiła się tutaj w epoce Plicenu (5,3-2,5 mln. Lata temu). Co więcej, podczas pleceńskiego i plejstocenu (2,5 miliona. - 11.7 tys. W rodzinie Vilorogov pojawił się około 70 gatunków.

Vilorogovogi bezlitośnie zniszczone migranci. Głównie ze względu na ich mięso, dla zabawy, rolników i produktów bydła, aby chronić ich pastwiska. W rezultacie tylko 20 tysięcy głowy pozostało z MillionTh Stado do 1908 roku. Od tego czasu, dzięki przyjętym przepisom dotyczącym ochrony, zwierzęta te były silnie złamane. Teraz w USA, Kanadzie i Meksyku, ponad 400 tys.

VILOROGA - wyjątkowy w wielu znaczeniach. Weź przynajmniej jego zaczepione rogi: z jednej strony, jak w tych samych antylopach, kóz lub bykach, są zwykłymi prętami kości pokrytymi napalonymi okładkami. Z tego powodu Vilorogues nawet przypisywały rodzinie nieznacznie. To tylko gerium nosić je na mojej głowie wszystkie nasze życie, a Vilorogues zmieniają się co roku. tak tak! Są dość jak jelenie, upuść rogi po sezonie hodowlanym, aby odpychać je ponownie przez następne cztery miesiące.

W ten sposób Vilores można uznać za rodzaj przejściowego związku między jeleniem a antylopą. Rozmiar i fizyka, są trochę podobne do korzenia - te same smukłe ciało i długie, mocne nogi. Długość ciała zwierzęcia wynosi 1-1,3 m, waga od 35 do 60 kg, wysokość w ramionach - 0,8-1 m. Góra ciała Wilorog malowane w bladej i brązowym kolorze, na dole, wewnętrznej powierzchni nogi i biały spray. Na twarzy mężczyzn znajduje się czarna maska, ich szyja obejmuje ciemny semper. Gardło obu podłóg jest ozdobione białym wybitnym miejscem.

Rogi samców docierają do długości 30 cm, rozgałęziają się w formie widelca (stąd nazwa). Samice są małymi nieskutecznymi rogami, których długość rzadko przekracza długość uszu.

Vilorogs są dobrze rozwiniętym uchem rozwiniętym, wzrokiem i zapachami. Są w stanie zauważyć temat, który jest z nich w odległości 6 km. Jeśli ten temat powoduje ich obawy, zwierzęta są powiadamiane przez krewnych o niebezpieczeństwie bardzo interesującego sposobu: zawstydzają wełnę na ich "lustro", które natychmiast powtarzają wszystkich członków stada. Ten wyjątkowy sygnał jest zauważalny przez 4 km, co pozwala na czujne zwierzę uciec od nienarodzonego gościa.

Ciekawe, że serce mężczyzny Viloroga jest dwa razy więcej niż serce mężczyzny barana jednego rozmiaru z nim. Normalna prędkość dla Wilorog 48 km / h i stały rekord wyniósł 88,5 km / h. Prawda, w tym tempie zwierzę może prowadzić tylko 4-5 km, tworząc skoki o długości trzech i pół do sześciu metrów. Prawy kangur niektóre!

Ale na tej wyjątkowej jakości Vilorzy nie kończą się. Piją bardzo mało, a przez kilka tygodni nie mogą iść do wody, proszę o wilgoć, która jest w roślinach. Nawiasem mówiąc, jedzą między innymi, trujące pędy krzewów i kolczastych kaktusów.

Czarny niedźwiedź

Czarny niedźwiedź lub Baribal - ssak z rodziny niedźwiedzia, żyje w Ameryce Północnej. Jest 16 podgatunków czarnego niedźwiedzia. Baribal, z reguły, ma czarną wełnę, zwłaszcza we wschodniej części Ameryki Północnej. Kufa jest często jasna, kontrastująca z najciemniejszą wełną zwierzęcą, a także białą plamę na piersi może być obecna. Wełna zachodnia populacja, jako lżejsza. Niektóre grupy czarnych niedźwiedzi z przybrzeżnej Kolumbii Brytyjskiej i Alaska kremowo-białe lub niebieskawo-szare. Całkowita długość ciała u mężczyzn różni się od 140 do 200 cm, a samice - od 120 do 160 cm. Długość ogona waha się od 8 do 14 cm. Mężczyźni waży od 47 do 409 kg, a kobiety - od 39 do 236 kg. Odległość między kłami wynosi około 4,5-5 cm. Czarne niedźwiedzie różnią się od niedźwiedzi brunatnych o większym długim ciele, nie mają zbyt owłosionego uszu i małego wybrzuszenia w ramionach.

Czarne niedźwiedzie znajdują się z północnej Alaski, przez wschodnią część Kanady do Nowej Funlandii i Labradora, a południe przez większość Alaski, prawie wszystkie Kanada, a większość terytorium Stanów Zjednoczonych, w centralnej części Meksyku (Nayarit i Tamaulipas Państwa).

Siedlisko Baribali charakteryzuje się stosunkowo niedostępnym terenem, grubą roślinnością i dużą liczbą żywności. W południowo-zachodniej, jego terytorium ogranicza się do zarośniętych, górskich obszarów, a wysokość zmienia się w odległości 400-3000 metrów nad poziomem morza. Siedlisko czarnego niedźwiedzia składa się głównie z chipolarów i zalesionego terenu. Niedźwiedzie czasami wychodzą z chipparali na więcej otwartych obszarach i karmić na kolczaste kaktusy w kształcie gruszki. Dostosowanie do zalesionego terenu i roślinności Gatunek Gatunek może być pierwotnie wynikał z faktu, że barbale ewoluowały wraz z większymi i agresywnymi poglądami na niedźwiedzie, takie jak wymarły krótki niedźwiedź i żywy niedźwiedź Grizzly, który zmonopolizował siedliska na zewnątrz. Mimo to baribale znajdują się w wielu dzikich, nietkniętych miejscach i obszarach wiejskich, mogą dostosować się do przetrwania w niektórych obszarach podmiejskich, dopóki mają łatwy dostęp do źródła jedzenia.

Ryś

Red Lynx lub Red Lynx - widok na drapieżnego ssaka z rodziny koci, której ojczyzny jest Ameryka Północna. Obecnie 13 podgatunków Red Ryx. Redhead Lynx prawie dwukrotnie kota domowego. Długość ciała waha się od 65 do 105 cm. Ogon dodaje dodatkowe 11 - 19 cm do całkowitej długości zwierzęcia. Wysokość w więzieniu wynosi 45-58 cm. Dorosły Lynx waży 4-15 kg. Red Ryne ma długie i masywne łapy. Widok można łatwo zidentyfikować przez szczotkę na uszach i buntlebards na "policzkach". Dimorfizm seksualny jest zauważalnie wyrażony, samice są mniejsze niż mężczyźni. Wełna ma brązowy lub brązowo-czerwony. Dno ciała jest biały, a frędzle na uszach, plamach i paskach - czarny. W przeciwieństwie do innych gatunków (zwykłego rysia, Pirenean Lynx i kanadyjski rysia), którego czubek ogona jest czarny, w czerwonych gilinach jest czarno-biały. Zima, wełna zwierzęca nabywa szary kolor.

Redhead Lynx występuje w całej Ameryce Północnej, od południa Kanady na południe od Meksyku. W Stanach Zjednoczonych Gęstość ludności na południowym Wschodzie jest znacznie wyższa niż na Zachodzie.

Czerwony Lynx można znaleźć w różnych siedliskach, w tym lasy subtropikalnych, suchych półpustytek, gór, podmokłych i krzewów. Czasami znajdują się na przedmieściach dużych miast. Ryys sen w ukrytych błocie, zagłębienia drzew, zarośli lub kręgów skalnych. Gatunek jest bardzo adaptacyjny i może dostosować się do różnych warunków. Redhead Lynx zatrzaskuje na drzewach i wspina się na nich, aby schronić się przed zagrożeniami, w poszukiwaniu żywności. Red Ryys preferują teren z minimalną liczbą śniegu, ponieważ ich łapy nie są przystosowane do ruchu w głębokim śniegu.

Jaguar

Wiele stuleci temu w cywilizacji przedbrzonów w Peru, Ameryce Środkowej i Meksyku tego kota czcili jako Boga. Starożytni artyści inkilek około 1000 pne.MI. Utworzono kamienne bożki bogów w formie półpodzębnych. W tym samym czasie, na południu nowoczesnego Meksyku Indianie pojawili się wizerunki Boga-Jaguara. Najdziwniejszą rzeczą jest to, że te dwie indyjskie cywilizacje nigdy nie były połączone. Taki zbieg okoliczności jest zaskoczony naukowcami i jest tajemnicą archeologiczną.

Ale w widoku zoologów nie ma tutaj tajemnicy. Jaguar - największy, najpotężniejszy i powodujący największy strach przed rodziną kotów na półkuli zachodniej. Więc nie jest zaskakujące, że jednocześnie dwa starożytne cywilizacje wybrały go ze swoim bóstwem.

Jaguar jest bardzo imponującą bestią. Łaciński Amerykanin Nawet nazywa go "El Tigre" - Tygrys. Nazwa "Jaguar" stało się z starożytnych języków indyjskich i oznaczał "zabójca, radzenie sobie z ofiarą jednego skoku".

Mason Jaguar w języku heyaya osiąga długość więcej niż dwóch metrów, aw wagi od 110 do 180 kilogramów. Jaguar różni się od jego względnego lamparta większych plam na skórze, bardziej masywnej głowy i potężnych łap. Jak Lew lub Tigra, Jaguar jest w stanie opublikować ogłuszające ryk, co strach dla całej dzielnicy. Jest to jedna z wyróżniających cech Jaguara. To było dlatego, że został przypisany dużym kotom, małym, ponieważ tylko mrucze i meow.

Jaguar poluje niemal każdą grę, począwszy od myszy i kończąc Cayman - Krokodyle Południowoamerykański. Ale przede wszystkim kocha piekarzy. To jest American Rhod. Uwielbia także polować na to, by polować na atrakcyjność - największy gryzoń na ziemi, ważąc aż 50 kilogramów. Jaguar nie odmawia łatwej zdobycz. Nie jest niechęci do śniadania Żółw, bez trudności, mając na celu go z muszli, lub wyprostował się w piasku na plaży morskiej w poszukiwaniu jaj żółwia.

Jaguar pływa świetnie, doskonale wspina się na drzewach i realizuje ofiarę z tym samym sukcesem, zarówno w wodzie, jak iw drzewie. Potrafi biegać bardzo szybko, ale wkrótce się zmęczy. Więc angielski producenci samochodów są lekko mylone, dzwoniąc do samochodu prędkości na jego cześć.

Po zamieszkaniu Jaguarów w USA przeprowadzono intensywne polowanie. Już w latach czterdziestych naszego stulecia jest praktycznie nie. Podczas gdy nadal można znaleźć w Ameryce Środkowej, ale przede wszystkim Jaguary pozostały w Brazylii. Ciąża Jaguarów trwa około 100 dni. Kobieta przynosi dwa lub cztery kocięta, które żywiają się i chroni około roku. Z matką, którą trzymają dwa lata, a po polowaniu na własną rękę. W niewoli Yaguara mieszka do 20 lat.

Tapir Berda (środek średniej centralny&Shy-Kansky)

Gatunek ten mieszka na terytorium Ameryki Środkowej i przechwytuje małą działkę na terytorium Ameryki Południowej. Można go znaleźć zarówno na południu Meksyku, jak i na północy Kolumbii z Ekwadorem. Zwierzę jest nazwane na cześć Amerykańskiego Zoologa Spencera Berda. Preferuje pojedynczy styl życia, jak krewnych. Żyje w grubych zaroślach. Doskonale pływa i nurkuje. W przypadku niebezpieczeństwa ukrywa się w wodzie. Pasza żywność warzywną.

Tapir Berd ma krótką grzywę z tyłu głowy. Ciemnobrązowa wełna. Na policzkach i szyi znajdują się plamy kremowego koloru. Muskularny tułowia, ogon jest krótki, jest mały bagażnik, liczba palców na nogach jest taka sama jak inne gatunki. Długość ciała średnio osiąga 2 metry. Wysokość w więzieniu wynosi 120 cm. Masa ciała waha się od 250 do 320 kg. Istnieją indywidualne ważące do 400 kg. Ten gatunek jest najpotężniejszy wśród amerykańskich facetów.

Ciąża trwa 390 dni. W miotu, jako reguła, jedno dziecko. Kolor jego skór jest czerwonawo brązowy z blond plamami i paskami. Za 7 miesięcy zwierzę nabywa dla dorosłych kolorów. Już w wieku 3 tygodni, noworodka doskonale pływa. Żywieniarstwo mleczne trwa 10 miesięcy. Dojrzałość seksualna przychodzi w ciągu 3-4 lat. Średnia długość życia wynosi 30 lat. Niektóre osoby żyją nawet do 32 lat. Faktem jest, że bard Tapir jest bardzo ostrożni zwierzętami. Bardzo trudno jest wykryć zarówno osobę, jak i drapieżne bestie. Mimo to liczba gatunków jest bardzo niska i ma tylko około 5 tys. osoby fizyczne. Istnieje bezlitosny cięcie lasów tropikalnych i zmniejszenie naturalnego siedliska.

Quad Palm Ants lub Tamanda

Jeden z najbardziej niesamowitych i dobrze znanych wszystkim kochankom flory zwierząt - amator. Ten niesamowity ssak należy do oddziału oderwania. Obecnie rozrywki są często uprawiane jako egzotyczne zwierzęta, a pierwszy właściciel takiego zwierzęcia był świetnym artystą ze sławą światową - Salvador Dali.

Szeroki dystrybucja rozrywki otrzymanych w Meksyku, a także w Ameryce Środkowej, na terytorium Brazylii i Paragwaju. Z reguły naturalny siedlisko zwierzęcia obsługuje obszary lasów tropikalnych, ale niektóre gatunki są dość dobrze przystosowane do otwartych obszarów, sawanny i linii przybrzeżnych.

Ciało tych zwierząt ma stosunkowo średnie rozmiary. Długość korpusu czterodawkowej gry nie przekracza 55-90 centymetrów, podczas gdy długość ogona może się różnić w zakresie 40-50 cm. Masa dorosłego zwierzęcia wynosi około 4,5 kg. Średnia długość ciała meksykańskiej Tamandua osiąga 75 cm, z długością części ogona w ciągu 40-70 cm. Większość wydłużonego kształtu, z zakrzywioną. Małe oczy.

Usta są małe, a jego średnica wystarczy, aby przejść długi i lepki język. Ogon długi i łańcuch, bez wełny na dole i na końcu. Na czole znajdują się cztery palce z pazurami. Na tylnych kończynach znajduje się pięć przągowatych palców. Meksykanin Tamandan wyróżnia się silnym zapachem dławika analnego.

Parowanie zdarza się raz lub dwa razy w roku, wiosną lub wiosną i jesienią. Czas trwania ciąży w różnych gatunkach różni się od trzech miesięcy do sześciu miesięcy, po czym na światło pojawi się ładny mały i nagi Cub, niezależnie wspinając się na plecy matki. Mężczyźni są również bezpośrednio zaangażowani w edukację młodszego pokolenia i naprzemiennie noszą dziecko na plecach.

Jeśli na dużym rozmiarze, gigantyczne musicals, w naturalnym środowisku, wyłącznie dorosłych Jaguars Hunt, a następnie Dwarfowe rodzaje zwierząt tropikalnych są zmuszone uważać na nawet głównych chłopców i drapieżnych ptaków, w tym orłów. Dla samoobrony stosuje się długie pazury, które są dozwolone, szybko odwracając się do tyłu.

Tymczasowe oposy

Dziś te zwierzęta można znaleźć w całych Stanach Zjednoczonych. Opossy mieszkają w południowej części Kanady, w Ameryce Północnej (Argentyna) i południu (Chile), a także w Meksyku. Doskonałe przeżycie w niespokojnych czasach oposów zostało wykazane ze względu na specjalną strukturę ciała, niezależności do strategii żywnościowej i reprodukcyjnej. Ale trzeba rozróżnić opossum Północnoamerykańskiego od innych przedstawicieli próbki, na przykład posiadanie cukru, które znajduje się na kontynencie australijskim. Pierwsi przedstawiciele tego gatunku widzieli na zachodzie Stanów Zjednoczonych w okresie Wielkiego Kryzysu. Ale stopniowo rozszerzyli swoje rzeczy w kierunku północnym. Oposatsum przyzwyczajony do biegłości w regionach łąk, gruntów rolnych i macierzy leśnych Ameryki Północnej. Często można je znaleźć w miejskich kwartałach: jest przyzwyczajony do bycia w pobliżu wody, używając śmieci jako żywności.

Opossy są przeciętnymi ssakami, które są mierzone przez duży kot. Jeśli spojrzysz na zdjęcie, a zwierzęta te mają białawe szare futro kolorów, niektóre mogą mieć czarno-biały płaszcz z lekką i ciemnymi paskami. Głowa i gardło tradycyjnie mają biały kolor.

Z innych charakterystycznych funkcji warto podkreślić:

krótkie łapy;
wydłużona spiczasta twarz;
przebiegłe koraliki oczu;
długi ogon;
ostry szpony.

Kobieta jest łatwa do odróżnienia z torbami. Zwierzęta te wymawiane są umiarkowane dimorfizm seksualny, więc samce zawsze mają większe rozmiary niż samice. Osoby męskie mają podzielone penisa i damskie - dzielone pochwy.

Cechy zębów oposów popychają myśl, że te mięsożerne zwierzęta, ale w rzeczywistości mogą jeść jakiekolwiek jedzenie. Główny kanał jest śmieci i padal. Nie dostrzegają owadów, żab, ptaków, owoców, dżdżownic, a czasami pozostałości innych zwierząt, które zginęły dla nich. Pomimo nieszkodliwego stylu życia, oposy mają wielu naturalnych wrogów. Mogą łatwo stać się ofiarą: sowy, orły, lisy, psy, koty.

Enoteta-kakomyzli

O tych zwierzętach niewiele wiedzą. W zależności od wyglądu Kukomytley nieco podobny do obuwia: mają przedłużony organ, stosunkowo krótkie kończyny i bardzo długi ogon: długość ciała 30-47 cm, ogon - 31-53 cm, waga 0,8-1,3 kg. Szef Kakomytley jest szeroki, z skróconym dziale twarzy, uszy są duże, zaokrąglone lub wskazane. Kolorystyka tych drapieżników na ciemnym żółtym z czarnym lub ciemnobrązowym odcieniem bólem, białawą lub żółtawą - wokół oka czarnych lub ciemnobrązowych pierścieni. Ogon w kakomytley puszysty, z poprzednim ciemnymi i lekkimi pierścieniami, jak szopa.

Łacińska nazwa tego zwierzęcia Bassariscus Astutus oznacza "Sunshine Fox", chociaż zwierzęta te należą do Racco. Amerykanie nazywają je "Ringguard" ze względu na pasiasty ogon. Indyjska samoprzylepność zwierząt Kakomysley pochodzi z AZTEC TLAHCOMIZTLI- "SEMI-PUMA". Od czasami zwierząt, jako mousetla, mieszkała w obozach prospektorów, nazywali się także kotem Shakhtar (Kot Minera). Na zewnątrz Kakomytley przypomina coś średniej między kolegami a Coatfy (Nosecha) i, a także ten ostatni, należy do Racco.

Kakomytli są powszechne na południu i południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych, w Meksyku i Ameryce Środkowej, w skalistym i kamienistym, kanionami, lasami iglastymi lasami, pół-deranżami, zwykle w pobliżu wody. Kakomitili - szeroko rozpowszechnione, ale trochę wyuczone zwierzę. Prowadzi życie nocne, idealnie wspina się na drzewach i skałach, osiadł w Dupecch, wśród kamieni i ruin. Te zwierzęta są wszystkożerne, ale wolą żywność zwierząt. Żywi się kakomytlili, królików, białek i owadów - rzadziej łapie ptaki, jaszczurki i węże, żaby i zjada padał. Z żywności warzyw zjada żołędzie, jagody jałowców, persimmon itp. Owoce picie nektaru. Ze względu na zdolność łapania gryzoni kakomytli czasami trzymaj w domach. Dźwięki Opublikowano Kakomyti, przypominają kaszel lub przenikliwy skrzeczenie. Naturalni wrogowie tych zwierząt są sowy, koitoty i czerwony ryx. Czas trwania ich życia jest w naturze przez około 7 lat, w niewoli - do 16 lat.

Woody Dike

Dyktowania amerykańskie - miniaturowa i śmieszna kopia prawdziwego dyktacji. Oczywiście nie mają takich długich igieł z tyłu pleców, ale jeśli jest to pożądane, mogą nadal wstać dla siebie: na plecach i ogonach zwierząt są ostre igły o długości od 2,5 do 11 cm, czasami ukryte wśród grubej wełny.

Ciekawe jest, że te igły motywowe nie są zbyt ciasne i przy najmniejszym niebezpieczeństwie zwierzę bez dużo żalu zrywa się z nimi. Jednocześnie, jeśli kolce nie zostaną natychmiast usunięte, rany zaczynają rozpalać i dostarczać dużo kłopotów do nieostrożnego drapieżnika. Jednak nie powstrzymuje wielu ludzi, którzy chcą cieszyć się mięsem Dickery: niedźwiedzie, sztuczki, lisy, wilki, kulki i kunich. Zwłaszcza, że niektóre gatunki, takie jak wbija w Ameryce Północnej, na ogół ukrywają własne kolce pod gęstą wełnianą pokrywą.

Ogólnie rzecz biorąc, istnieje około 12 (według innych źródeł 23) gatunki amerykańskich dyktamów, połączone w czterech rodzajach. Wszystkie z nich znajdują się w nowym świetle. Ponadto większość z nich mieszka na terytorium z południowego Meksyku do północnej Argentyny i tylko jednego z nich (ten sam puszysty North American Dike) osiadł w Ameryce Północnej.

Amerykańskie Dickerys żyją w gęstych lasach i miłości do wspinania się na drzewach - nic dziwnego, że drugie imię tej wspaniałej rodziny brzmi jak drzewo Dickery lub Drzewo. Niektóre gatunki mają nawet długi łańcuszek 45-centymetrowy ogon, który zręcznie trzymać gałęzie drzew. Jednak nie wszystkie mogą się pochwalić.

Ale ostre pazury są dostępne w ogóle bez wyjątku amerykańskiego Dickery. Z ich pomocą mogą gotować na końcówkę drzewa wizowego. Tutaj zwierzęta jedzą liście, kory, orzechy, żołędzie, różne jagody, a także gałęzie, a czasem odpoczynek. Dom jest ułożony w zagłębieniach lub korzenia drzew, ale może osiedlić się w szczelinach skał lub w jaskiniach.

Tukan

Tukan jest papugą i symbolem tropikalnego klimatu ze względu na jasny, niezapomniany wygląd. Jest więcej niż 30 rodzajów tych ptaków, a wszystkie z nich mają niezapomniany wygląd. Najbardziej zauważalna i wyjątkowa część ciała Tukana - jego dziób, który wydaje się obserwującym bardzo masywnym i ciężkim. Belfer składa się z lekkich kości i może osiągnąć jedną trzecią wielkości całego Tukana. Jasny pomarańczowy dziób z czerwonym paskiem z góry i duże czarne miejsce na końcu i sprawia, że wygląd ptaka w takim znacznym. Te papugi mają wiele skrzydeł, ale latają źle i często poruszają się za pomocą nóg.

Głównym kolorem ciała ptaka jest czarny, istnieje również rodzaj białego "kołnierza". Długość ciała dorosłego ptaka - do pół metra. Tukan znajduje się w niektórych miastach tropikalnego pasa ziemi - ten ptak nie boi się ludzi, a nawet osiada blisko nich.

Pasza Tucanis z różnymi roślinami, owocami. Długi dziób pozwala im łatwo moje jedzenie. Czasami ta papuga kradnie jaja z gniazd innych ptaków i używa ich w żywności. Również zasilany przez jaszczurki i małe węże. Aby zwiększyć wyodrębnienie żywności Tukanan, często łączą się w małe grupy.

Pelikan

Siedem gatunków na żywo na Ziemi Pelikany. Najczęstszym jest różowy pelikan. Jego waga 14 kilogramów i zakres skrzydeł dwa i pół metra. Charakterystyczna cecha tych dużych lekkich malowanych ptaków - skórzana torba pod belferem przypominającym długą sieć. Charakterystyczna cecha tego pelikana jest również różowym kolorem upierzenia.

Wszystkie pelikany spędzają większość życia na wodzie. Wszyscy płyną dobrze i nurkują. Pelikany prawie nie poruszają się na ziemi, ale latają z oszałamiającą łatwością. Więc, śmieszne i niezdarne na ziemi, brązowy pelikan jest przekształcony w wdzięczny przystojny, warto wziąć.

Długi klin Te duże ptaki są odpornie płynęły w powietrzu, spokojnie i mocno oszukiwanie skrzydłami. Rytm szalonego pyta ptaka, a inni są dokładnie dokładnie. Nawet podczas połowów pelikany często latają.

Kiedy ptak widzi zdobycz, jest całkowicie przekształcony. Poświęcając wysokość od trzech do dziesięciu metrów, pelikany są pół-krotnymi skrzydłami, otwierając dziób i, podobnie jak torpedy, wejdź do wody. Po kilku sekundach pojawiają się na powierzchni, rzucają wodę z podskórnych worków i połknął złowionych ryb.

Brown Pelican, Mieszkanie w Ameryce Północnej i Południowej - jedyny specjalista do nurkowania z wysokości. Pozostałe sześć żywności górniczej w płytkiej wodzie. Stają się półkolem i potrząsającym dziobami na dole, porysując torby, jak gdyby saccia, rybołówstwo. Czasami przestraszyć zdobycz, ptaki pokonali skrzydła wodne. Z reguły, Pelikany żyją duże stada, ale zdarza się, że niektóre osoby walczą z stad i stają się singlem. Szczególnie często dzieje się z amerykańskimi białymi pelikanami.

Powodem redukcji liczby pelikanów nie było nawet polowania. Pelikany są bardzo tuperem, aw takich przypadkach rzucając gniazda i pisklęta, wejdź do nowych miejsc. Nie mają już czasu, aby przynieść potomstwo.

Biała czapla

Ptak, który został wymieniony w czerwonej książce, ale jego numer udało się przywrócić. Czapla była prawie całkowicie eksterminowana przez osobę z powodu pięknych piór, które były używane w panie. W wielu krajach rządów nałożyło zakaz strzelania do tych ptaków. Ich zwierzęta gospodarskie na jakiś czas udało się przywrócić.

Biała czapla Mieszka na wszystkich kontynentach świata, z wyjątkiem Antarktydy. Wyróżnia się śnieżnobiałymi piórami. Jest to stosunkowo duży ptak, który waży trochę więcej niż pół kilograma. Na latający ptak jest dużą wagą. Biała Heron Wingspan jest ponad 80 centymetrów. W okresie gier małżeńskich pióra pojawiają się na części potylicznej głowy, która tworzą jak korona. Długie pióra pojawiają się na dnie szyi, co bardzo przypominają wdzięczną grzywę.

Czaple mieszkają w pobliżu zbiorników. Częściej spotykają się na równinach wzdłuż brzegów rzek z nie-srebrem. Gniazdo białe czaple są zbudowane w grubych trzcinach, gdzie drapieżniki są prawie niemożliwe do zdobycia: Hustrine serwuje grubą roślinność i wodę. Niektórzy czaple mogą gniazdować na drzewach. Pierwszy do miejsca gniazdowania mężczyzn przyjeżdżają. W układaniu czapli jest do 5 jaj. Okres osiągnięcia do 26 dni. Główną paszą czapli jest ryba złowiona w zbiornikach wodnych, a także żaby, owady, a nawet małe ssaki, na przykład pisklęta małych ptaków i gryzoni.

Vigra

Dość duży ptak, długość ciała do jednego metra, waga 10 - 12 kg. Długość skrzydła 76 cm, zakres skrzydeł 2880cm. Skrzydła duże i szerokie. Mężczyźni są gorsze w rozmiarach kobiet. Kolor jest czarny i brązowy, na głowa z wysypiste pióra, szyja jest naga, a wokół niego "Naszyjnik" z długich papryki.

Dziób jest duży, górna część znajduje się na dole i silnie, zgięta. We wszystkich sępach dziób są silne, rozrywają ofiarę na kawałki, a bardzo rzadko zabijają zwierzęta, tylko wtedy, gdy niewielu. Nozdrza okrągłe, wyraźnie widoczne. Ciemne oczy posiadają doskonały wzrok. Stopy mocne, ale słabe, na palcach krótkich i głupich.

Spawanie czarnych klas w Afryce Północnej, Europie Południowej, w Malaya i Azji Środkowej. Mieszać w górach i skałach, w małych lasach na otwartych przestrzeniach.

Ptaki żyją w parach, codzienny styl życia jest aktywnie. Karmienie w padalu można uznać za sanitarność. Zegar, wysoki na niebo Burning Birds, szukając żywności. Może rozwinąć prędkość lotu do 70 km / h. Widząc coś odpowiedniego, łowca zaczyna spadać. Nie będzie miał czasu, aby wylądować w pobliżu orzechów, ponieważ jego krewni natychmiast zaczynają latać. Najważniejszą rzeczą dla posiłku jest pierwsze, przeniesienie innych wnioskodawców. Zaczyna paję. Faworyzowanie zrzutu, ptaki są trochę odpoczynku, trudno są zdjąć. Korzystając z takiego odpowietrzającego, nie wolno nam zapominać o piórach, nasączonej w żywności, czasem brakuje więcej i gnicie. Kąpiele słoneczne - czego potrzebujesz. Szybki na skrzydłach i piórach czarna szyja zastępuje słońce swojej szaty i jak mówią, pęcznieje (t.MI. neutralizuje) IT.

Zwykle gniazdo szyi budują na drzewie wśród grubych liści, ale są przypadki zagnieżdżania na skałach. Para buduje masywne gniazdo z grubych kijów, stanowią podstawę gniazda. Wewnętrzne ściany z gałęzi i prętów, taca wyłożona piękną gałązką. Rozmiar gniazda średnicy pojawia się do 2 metrów i może ważyć do 100 kg. Okres małżeństwa na wiosnę. Kobieta będzie odłożyć jeden duże białe jajko w czerwono-brązowych plamach. Uzyskaj zarówno rodzice, z kolei.

Sellemboint vasilisk

Czy kiedykolwiek słyszałeś o jaszczurce zdolnej do pracy na wodzie? Dzisiaj będziesz miał wspaniałą okazję, aby spotkać się z nią - po tym wszystkimSellemboint vasilisk! Powiemy ci nie tylko o habitat gadów, ale także o treści w domu.

Sellemboint vasilisk - To raczej starożytna jaszczurka o długości 30 cm, ważąc 250-600 gr. Pierwszą rzeczą, która pędzi na oczach, są długimi palcami z raczej ostrymi pazurami. Ale specjalna część zajmuje ogon gadu, rośnie prawie 2/3 długości ciała. Prawdopodobnie jesteś zainteresowany bieżącą wodą? To prawda, Slempace Vasilisk ma taką zdolność, pozwalając na utrzymanie ciała na wodzie z powodu naprzemiennych ciosów tylnych nóg na wodzie. Ponadto jaszczurka jest doskonałą pływakiem pod wodą bez powietrza około pół godziny. Bazyliszek Przyspieszony na wodzie z prędkością 12 km / h, a może prowadzić 400 metrów!

Sliding Vasilisk Dystrybuowany W Ameryce Południowej i Środkowej, a także na Florydzie. Dojrzałość seksualna gada osiąga tylko 1-5-2 lata życia, ale gdy tylko jaszczurki dotrą w tym wieku, zaczynają kumpel Nie raz, ponieważ na raz kobieta może odłożyć 3-4 jaj, a rok od 10 do 20.

Umieszczenie siarki Vasili głównie owady, małe kręgowce, jak ptaki, ryby i węże, ale także rośliny, kwiaty.

Yadozub

Nucleon Arizona lub mieszkanie jest trującą jaszczurką, która należy do rodziny Yadeozub. W języku angielskim nazywa się "Gila Monster". Nukleon Arizona jest jednym z dwóch rodzajów jadowitych jaszczurek na świecie (drugi widok - meksykańska rura jądrowa lub escorpin lub Tola-Jeani). Mieszkanie jest masywnymi i grubymi jaszczurkami z krótkim ogonem, w którym rezerwy tłuszczowe są odłożone. Maksymalna długość ciała Arizona Yadeozub, biorąc pod uwagę ogon, wynosi 60 centymetrów, podczas gdy ogon ma 20% całkowitej długości. Torso jest skalowany, w kolorze są żółte, różowe i czarne kolory. Język duży i podzielony na końcu.Yadozub ma szeroką głowę i wyraźny podbródek. Szyja, łapy i czarne stopy. Czarne oczy małej wielkości z ruchomymi stuleciami. Otwór douszny reprezentuje wąską, ukośną lub w kształcie jaja. Lizard kończyny silne i wyposażone w silne pazury. Masa ciała jest zwykle w zakresie 350 - 700 g. Waga dużej jaszczurki wynosiła 2,3 kg.

Nucleon Arizona znajduje się na terytorium południowo-zachodniej części Utah, południowej części Nevady i dzielnicy dzielnicy San Bernardino, w stanie Kalifornii w południowo-wschodnim kierunku Arizony i południowo-zachodniej części Nowego Meksyku. Mieszka w południowym Meksyku, od stanu Sonory do północno-zachodniej części stanu Sinaloa. Lizard spotyka się na terytoriach z poziomu morza do 1500 metrów nad poziomem morza.

Mieszkańcy jaszczurek mieszkają w krzewach stepowych, pustyniach i lasach dębowych, szukając schronienia w Nowej, których i pod kamieniami, w miejscach z dostępem do wilgoci. Unikają otwartych obszarów, takich jak równiny i grunty rolne.

Dieta trującego jaszczurki składa się z: małych ssaków (młodych królików, myszy i białka), ptaków, jajek i jaj (ptaki, jaszczurki, węże i żółwie). Zilaty, ma zdolność do spożywania dużej ilości żywności dla jednego odbioru (młode osoby w jednym odżywianiu zużywają się do 50% ich masy, a dorośli - do 35%). Jest to zaleta przyrody, w której regularne odżywianie w tym samym czasie, prawie niemożliwe. W naturalnym siedlisku jądrowe zjada rzadko, 5-10 razy rocznie. Jaszczurki rzadko produkują truciznę w zdobycz, jest to dowód, że stosuje się głównie do ochrony. Jak większość węży, jaszczurka używa swojego języka do zapachu. Jego poczucie zapachu jest tak silne, że Yadozubs mogą znaleźć i kopać jaja na głębokości 15 cm.

Krokodyl Belize

Krokodyla Belize lub Central American Crocodile mieszka w bagnach i drzewach obszarów lasów w Meksyku, Gwatemali, Belize. Mały obszar tego gadu znajduje się wzdłuż wybrzeża Zatoki Meksykańskiej, we wschodnich brzegach Ameryki Środkowej.

Podobnie jak wszyscy inni przedstawiciele drużyny, Krokodyl Belize ma rozszerzone usprawnione ciało, bardzo długi wąski stok, potężny ogon i krótkie mocne nogi.
Ciało jest pokryte naturalną "pancerzem" w formie twardej spalonej skali skóry. Jednak skóra centralnych krokodyli amerykańskich jest pokryta płytami energią mniej grubości niż skóra innego krokodyla, tylko na szyi znajdują się duże płyty wagi. Po górnej części szyi skale te tworzą charakterystyczne błędy.

Pale srebrni brązowe oczy mają uczniowie pionowo. Za oczami narządy słuchowe - osobliwe uszy. Głównymi narządami uczuć, które umożliwiają krokodyl do skutecznego polowania, znajdują się na górnej stronie głowy (oczy, nozdrza, uszy), dzięki czemu zamaskowano idealnie w wodzie, zanurzając niemal całkowicie ciało pod wodą, bez utraty zdolności widzieć, usłyszeć, czuję pachnie i oddychaj. Obejmujące oczy membrana migająca (membrana) pozwala tym gadowi, aby zobaczyć idealnie pod wodą.
Liczba zębów - 66-68.

Ciało barwiący szaro-brązowy z ciemnymi paskami na tułowia i ogonie. Jasna twarz brzuszna, srebro-brązowy. Młody malowany bardziej kontrabne, zwykle jasnożółte i czarne paski i plamy alternatywne na tułowiach.

Central Amrikan Crocodiles nie należą do wysoce dużych przedstawicieli ich drużyny - średnią długość ciała ledwo przekracza trzy metrowy znak o masie 40-60 kg. Oddzielne osoby mogą dorastać do 4,5 lub większej liczby (oficjalnie zarejestrowany - 4,3 m). Samice są zauważalnie gorsze od mężczyzn w rozmiarach ciała.

Krokodyle Belize są aktywnymi drapieżnikami, ponieważ jednak wszyscy przedstawiciele tego składu gadów. Preferowane jest polowanie na zmierzchu, prawie całkowicie ukrywając ciało pod wodą i kłamać nieruchomo, czekając na zdobycz.
Zwykła dieta z central amerykańskich krokodyli obejmuje małe ssaki, ptaki, gryzonie, a nawet mniejszy kongor. Młody powodujący młoda zdobycz - owady, małe bezkręgowce wodne, ryby, płazy, mięczaki i larwy.

Ocelot

To zwierzę wygląda jak zwykły kot krajowy. Jednak Ocelot ma wiele cech charakterystycznych. Przede wszystkim jest to żółtawy brązowy kolor jego gładkiego futra ozdobione czarnymi plamami w kształcie pierścienia. Na łapach plam Ocelotowych idź do czarnych kropek, a na głowie i szyi widać charakterystyczne czarne paski. W dawnych czasach piękne skóry Ocelota przyciągnęły wielu myśliwych dla drogich trofeów. Dlatego to zwierzę jako forma, zagrożona zniknięciem. Od 1996 r. Międzynarodowe organizacje środowiskowe podjęły ten przedstawiciel rodziny chronionej kotów, a wszystkie dziewięć podgatunków Ocelota bezpiecznie uniknąły smutnego losu gatunków wyginięcia.

Ocelotot różnią się raczej dużymi rozmiarami. Długość ich ciała może różnić się w zakresie od 68 cm do 1 m długością ogonową od 26 do 45 cm. Maksymalna waga zwierzęcia wynosi około 18 kg. Ten kot ma duże przednie łapy i zaokrąglone uszy.

Podobnie jak wszystkie koty, Ocelot jest aktywny w nocy. W tym czasie zwierzę poluje na małe gryzonie, jaszczurki, żółwie, żaby i ptaki. Może złapać i jeść ryby i kraby. Ten noc drapieżnik jest napędzany głównie królikami i oposami. Duże ocelotomy czasami udaje się złapać małą dziką świnię lub osła.

Te zwierzęta wolą samotny styl życia i tak gorliwie strzec ich terytorium od obcych, że mogą nawet umrzeć podczas skurczu. Dopiero podczas parowania, który może wystąpić w dowolnym momencie roku, Ocelot pójdzie do jego posiadłości przedstawiciela płci przeciwnej. W ciągu dnia Ocelot spoczywa i bardziej spokojnie należy do kosmitów na ich terytorium.

Kobieta niezależnie troszczy się o kocięta, które, w przeciwieństwie do reszty, rosną bardzo powoli. Młodzi pozostają z matką do dwóch lat, po czym są wysyłane, aby zdobyć własną przestrzeń.

OCLOVOT czasami zawiera zwierzę. Wśród właścicieli tych egzotycznych kotów można nazwać artystą Salvador Dali i muzykiem Graham Parsons. W niewoli ten dziki kot może żyć dwadzieścia lat.