Charakterystyka, typy i etapy egzocytozy

Egzocytoza - proces występujący w roślinach i komórkach zwierzęcych, które obejmuje ruchome substancje z komórki do środowiska zewnętrznego. Proces ten wymaga energii i jest typem aktywnego transportu. Egzocytoza jest przeciwna do endocytozy, w której substancje są przemieszczane w komórce.

W przypadku egzocytozy, cząsteczki komórek membrany Vesiculi są przenoszone do membrany plazmatycznej. Vesiculs łączy się z błoną komórkową i przesuwając ich zawartość poza komórką. Egzocytoza jest istotnym procesem, który umożliwia wyróżnienie komórek, a także cząsteczki, takie jak hormony i białka. Zapewnia również lipid i białka do membrany komórkowej.

Egzocytoza Vesiculi

Veinles zawierający produkty białkowe są zwykle tworzone z organelli, zwane urządzeniem (kompleks) Golgi. Białka i lipidsy, syntetyzowane w retikulum endoplazmatycznym, są wysyłane do kompleksu Golgie do modyfikacji i sortowania. Po zabiegu substancja obejmuje w pęcherzykach wydzielniczym, które są utworzone przez przeszczep urządzenia Golgi.

Inne pęcherzyki, które łączą się z membraną plazmowej, nie przychodzą bezpośrednio z aparatu Golgi. Niektóre pęcherzyki są utworzone z wczesnych endos, które są torebkami membranowymi znalezione w cytoplazmie. Wczesne endosomy łączą się z pęcherzykami, zinternalizowaną endocytozą membrany komórkowej.

Te endosomy sortują zinternalizowany materiał (białka, lipidy, mikroby i t. D.) i substancje bezpośrednie w odpowiednich miejscach. Pęcherzyki transportowe odjeżdżają z wczesnych endos, wysyłanie odpadów do leasingu do degradacji i powracających białek z lipidami do membrany komórkowej. Vesiculi, znajdujący się na terminalach synaptycznych w neuronach, są również przykładami pęcherzyków, które nie są utworzone w kompleksie Golgjie.

Rodzaje egzocytozy

Istnieją trzy główne typy egzocytozy:

• Egzocytoza składowa obejmuje regularne wydzielanie cząsteczek, które są wykonywane przez wszystkie komórki. Ścieżka ta służy do dostarczania białek błonowych i lipidów do powierzchni komórkowej i przelać substancje do środowiska zewnętrznego.
• Regulowana egzonytoza zależy od obecności sygnałów zewnątrzkomórkowych do przemieszczających się materiałów w pęcherzykach. Regulowana egzonytoza jest zwykle występują w komórkach wydzielni. Substancje sklepowe Secretor Komórki, takie jak hormony, neurotransmitertery i enzymy trawienne, wydane tylko wtedy, gdy sygnały zewnątrzkomórkowe są wywołane. Pęcherzyki sekretorów nie są zawarte w błonie komórkowej, ale łączą się tylko w wystarczającym czasie, aby zwolnić ich zawartość. Po przeprowadzeniu dostawy, pęcherzyki są reformowane i zwracane do cytoplazmy.
• Trzecia ścieżka egzocytozy w komórkach obejmuje lizosomy. Organów te zawierają kwaśne enzymy hydrolilazy, które niszczą odpady, mikroby i śmieci komórkowe. Lizosomes Transfer strawiony materiał na błonie komórkowej, gdzie łączą się z membraną i uwalniają zawartość do matrycy pozakomórkowej.

Etapy egzocytozy

Egzocytoza występuje w czterech etapach konstytutywnych (niezależna od wapnia) egzocytoza lub pięć etapów niewykonanych (zależna od wapnia) egzocytozy. Etapy te obejmują pęcherzyki, retencje, dokowanie, gruntowanie i łączenie.

• Transport: Żyłki są przenoszone na błonę komórkową wzdłuż mikrotubuła cytoszkieletu. Ruch Vesicul wspierany przez białka silnikowe Kinesin, Deniny i Miosin.
• Utrzymać: Po dotarciu do membrany plazmatycznej, pęcherzyki są połączone i są wyposażone w kontakt.
• Dokowanie: Obejmuje mocowanie pęcherza membrany do membrany komórkowej. Fosfolipid BISLOS Vesicul membrany i membrana komórkowa zaczynają się łączyć.
• Podkładowy: dzieje się z niewykonującym egzocytozą. Ten etap obejmuje specyficzne modyfikacje, które powinny wystąpić w niektórych cząsteczkach membranowych komórek do egzocytozy. Zmiany te są wymagane do sygnalizacji procesów prowokujących egzocytozę.
• Łączyć: Istnieją dwa rodzaje scalania. Z pełną fuzją membrany, Vesikul całkowicie łączy się z błoną komórkową. Energia wymagana do separacji i fuzji membranów lipidów pochodzi z ATP. Połączenie membran tworzy punkt fuzji, który umożliwia uwolnienie zawartości pęcherzyków, które stają się częścią membrany komórkowej. W przypadku niepełnego połączenia pęcherzyków tymczasowo połączono z błoną komórkową, aby zwolnić jego zawartość do zewnętrznego medium. Następnie Vesikul odjeżdża z membrany komórkowej i podlega reformowaniu przed powrotem w komórce.

Przykłady egzocytozy

Egzocytoza jest stosowana przez różne rodzaje komórek w organizmie jako środek transportu białek i komunikacji między komórkami. W trzustce, małe klastry komórkowe, zwane wyspami Langerhans, produkują hormony insuliny i glukagonów.

Hormony te są przechowywane w granulkach wydzielniczym i są uwalniane podczas egzocytozy, gdy sygnały są akceptowane. Gdy stężenie glukozy we krwi jest zbyt wysokie, insulina jest uwalniana z islets beta komórek, wymuszania komórek i tkanek do uzyskania glukozy z krwi.

Gdy stężenie glukozy jest niskie, glukagon jest wydzielany z komórek alfa wyspy. Prowadzi to do faktu, że wątroba zamienia skumulowany glikogen w glukozie, który jest uwalniany do krwi, przyczyniając się do wzrostu poziomu glukozy we krwi. Oprócz hormonów, trzustka przez egzocytoza wydziela enzymy trawienne (proteazy, lipazy, amylasowe).

Egzocytoza bąbelkowa Synaptic występuje w neuronach układu nerwowego. Neurony komunikują się za pomocą sygnałów elektrycznych lub chemicznych (neurotransmitters) wymienianych na przejściach synaptycznych między komórkami nerwowymi. Pęcheczki synaptyczne są utworzone przez endocytozę membrany plazmowej na wyróżniających się zakończeniach nerwowych.

Te pęcherzyki są wypełnione neurotransmiotwami i są wysyłane do obszaru membrany plazmatycznej podczas przygotowywania się do egzocytozy. Po uzyskaniu prawidłowego sygnału bańka synaptyczna jest połączona z preinapotyczną membraną neuronową i uwalnia neurotransmitertery do szczeliny synaptycznej (szczelina między neuronami). Neurotransmitertery przecinają szczelinę synaptyczną i są związane z receptorami na temat neuronu postsynaptycznego.