Saksaul - pustynna roślina

Saksaul - Jest to drzewna roślina, która rośnie na pustyniach. Kiedy w pobliżu rośnie kilka drzew, nazywane są lasami, chociaż pochodzą od siebie w pewnej odległości i nawet nie tworzą cieni. Najstarsze drzewa mogą osiągnąć wysokość 5-8 metrów. Trunk rośliny jest krzywą, ale ma gładką powierzchnię, aw średnicy może osiągnąć 1 metr. Drzewa Crolowe są wystarczająco masywne i zielone, ale liście są prezentowane w formie skal, fotosynteza przeprowadza się za pomocą zielonych pędów. Na wiatrze gałęzi Saksaul Flutter, spada kaskadami. Gdy roślina kwitnie, wydaje się, że kwitnie z jasnoróżowego do cienia malinowego. Chociaż drzewo i wygląda kruche, jest mocno zakorzeniona w piaszczystej, glinianej i kamienistej pustyni z potężnym systemem korzeniowym.

Saksaul może być krzewem lub małym drzewem. Znajduje się na podfamily z Moyderii, do rodziny Amarantha. Największą populacją tego gatunku można znaleźć na pustyniach Kazachstanu, Uzbekistanu i Turkmenistanu, w Chinach, Afganistanie i Iranie.

Odmiany Saxaula

Na różnych pustyniach możesz spełnić saccaole następujących typów:

Czarny Sakssaul

Duży krzew, osiąga wysokość 7 metrów, ma bardzo długie korzenie, które pasują do wód gruntowych, więc pędy są nasycone wilgocią;

Biały Saksul

Rośnie do 5 metrów, ma przejrzyste skale i cienkie łodygi z gałęziami kolorów popiołu, jest wytrzymała roślina, tak tolerowana susza;

Zaynsky Saksaul

Ma bardzo zakrzywiony pień, a drewno ma określony zapach, rośnie całkiem wolno.

Saksaul jest surową rośliną dla wielbłądów, które chętnie jeść liście i gałęzie. Cięcie tych krzewów i drzew, ich drewno jest używane w branży obróbki drewna. Ponadto, gdy spalanie Saksul wysyła dużą ilość energii cieplnej, więc często jest używany jako paliwo.

Jeśli chodzi o cykl życia Saksaul, potem na występowanie zimnej pogody, upuszcza skale liści, wypada oddziały. Wczesne kwiaty drzewa wiosną z małymi kwiatami. Owoce dojrzewają jesienią.

Saksaul to niezwykła pustynna roślina. Ta roślina ma własne funkcje biologiczne, ponieważ pustynia dostosowuje się do klimatu. Chroni piaskowatą ziemię z wiatru, nieco zapobiegając erozji wiatrowej. Dzięki temu pustynia zachowała swój naturalny ekosystem.