Dysplazja stawów u psów - jak rozpoznać?

Kiedy rozmawiają o dysplazji stawów u psów, wyświetlacze stawów biodrowniczych i łokciowych jest zwykle przeznaczony. W tym drugim przypadku jest raczej ogólna nazwa państwa, które może być spowodowane różnymi chorobami.

Dysplazja stawu biodrowego (TBS) lub stawów jest nieprawidłową formacją i rozwojem stawu biodrowego, co prowadzi do naruszenia mobilności w stawie, a w wyniku czego uszkadza części wspólnych i zwyrodnieniowych zmian w sama stawów (artoza).

Przyczyny dysplazji liczne. Było wcześniej, że choroba ta była należna tylko do czynników genetycznych, ale niedawno odkryła, że ​​czynniki środowiskowe, takie jak odżywianie, aktywność fizyczna, a także szybki i intensywny wzrost szczeniaka, mają pewien wpływ na występowanie tej choroby.

W ten sposób TBS dysplazja odnosi się do chorób wieloczynników. Często diagnozuje psy dużych i gigantycznych ras: Nowa Fundlandia, Owczarek Niemiecki, Labradors, Golden Retriever, Malamutov, Rottweiler.

Symptomy dysplazji TBS

Pierwsze objawy choroby mogą wystąpić u młodych i rosnących psów, a także dla dorosłych zwierząt. Podstawowe znaki: Chromoty, szybki zmęczenie, niechęć do uruchomienia i gry, wstań i wspiąć się po schodach. Możesz także zwracać uwagę na rodzaj chodu, gdy pies porusza się skacze - doświadcza bólu w stawach biodrowych, w niektórych przypadkach zanik mięśni tylnych kończyn jest zauważalny.

Jak rozpoznać chorobę?

Diagnostyka obejmuje wspólne badanie kliniczne, inspekcję ortopedyczną i rentgenowską. Migawki są wykonane, gdy pies jest w znieczuleniu ogólnym i zajmuje pewną pozycję / układanie.

Ollic rentgenowskie fotografuje analizy lekarza weterynarii, wytwarza pomiary kątów i oblicza indeksy, ocenia stan głowy biodrowej i depresji stawowej, po czym uznaje się na obecność lub brak choroby i dotkliwości. Psy z potwierdzonymi dysplazji TBS są wykluczone z hodowli, ponieważ choroba jest spowodowana genetycznie.

Leczenie

W zależności od nasilenia choroby, na stopniu manifestacji objawów, stan pacjenta, a także na obecność lub brak zmian zwyrodnieniowych w stawie, leczeniu chirurgicznym lub konserwatywnym może być zalecana.

Najprawdopodobniej pies będzie potrzebował specjalnej diety w celu utrzymania zdrowia stawów i spowolnienia rozwoju artrozy, kontroli wagi, przeciwzapalnej i nielegalnej terapii, fizjoterapii (bieżnia pływania i wody).

Ważne jest również ograniczenie pewnych rodzajów wysiłku fizycznego: bieganie, skakanie, wszelkie działanie na śliskich powierzchniach, podnoszenie i zejście na schodach, łapiąc piłkę.

Dysplazja złącza łokcia u psów

Jest to nazwa zbiorowa dla kilku patologii rozwoju i tworzenia stawów łokciowych. Predyspozycja ma psy dużych i olbrzymskich ras, najczęściej choroba jest obchodzona z Labradors, Rottweilers, Owczarek niemiecki, Chow-Chow, Nowa Fundlandia.

Symptomatyczna dysplazja złącza łokcia

Pierwsze objawy zwykle pojawiają się w wieku od 4 do 10 miesięcy, obejmują one chromotypy dla jednej z przednich kończyn, bólu, akumulacji płynów w jamie stawowej (zwiększając obszar stawowy w objętości), prowadząc kończynę, ograniczenie mobilności w połączenie. Z klęską dwóch stawów łokciowych chromoty może nie być tak zauważalny.

W dorosłych psach z dysplazją złącza łokcia objawy są zwykle związane z uszkodzeniem zwyrodnieniowym ze stawem.

Jak diagnozować?

W przypadku diagnostyki potrzebne są kontrole ogólne i ortopedyczne, promieniowanie rentgenowskie w znieczuleniu ogólnym w niektórych stylizacji / przepisach.

Jak wybrać szczeniaka ze zdrowymi stawami?

Nie zawsze jest to proste, wszystkie szczenięta rodzą się z idealnymi stawami, ponieważ jeden z najnowszych badań pokazano, zniszczenie występuje, gdy pies rośnie, początkowo niestabilność pojawia się w stawie, co w przyszłości prowadzi do jego zniszczenia. Jeśli mówimy niegrzecznie, kluczowym mechanizmem wyjściowym jest niezdolnością tkanek miękkich, aby zapewnić stabilność w stawie.

W rozwój dysplazji odtwarzają kluczowe czynniki genetyczne (predyspozycje dziedziczne) i czynniki środowiskowe (karmienie, aktywność fizyczna, warunki zatrzymania). Aby zminimalizować czynniki genetyczne, konieczne jest wybranie szczeniaka od tych rodziców, którzy przeszli certyfikację RKF o diagnozie dysplazji biodrowej, ale w pełni nie wyeliminuje predyspozycji, czynniki środowiskowe są całkowicie uzależnione od właścicieli.

Jak zidentyfikować patologię na wczesnym etapie?

Objawy choroby pojawiają się u szczeniąt w ciągu 4-10 miesięcy. Znaki wyświetlaczy stawów biodrowniczych obejmują:

• Chromoty, który jest wzmocniony po wysiłku;
• słabe mięśnie;
• ograniczenie zakresu ruchów w stawie biodrowym;
• Zestaw kostium miednicy w kształcie X.

Wszystko to służy jako wskazanie bardziej szczegółowego badania. Konkretne zdarzenie diagnostyczne jest testem Ortolani. Ujawnia obecność lub brak zwichnięcia stawu biodrowego w indukcji na kości udowej. Również zwierzęta są prowadzone rentgenowskie. Wynikiem kompleksowego badania wpływa na wybór dalszej strategii leczenia.

Co zrobić, jeśli czas jest pominięty?

Dla zwierząt z zjawiskiem drugiej osteoartrozy stawów biodrowych, możliwe jest przeprowadzenie operacji "znieczulającą" - resekcja artroplastyka lub całkowitej endoprothetics. Jeśli na obiektywnych powodów leczenie chirurgiczne jest niemożliwe, pacjenci z psami do złagodzenia objawów musi dać środki przeciwbólowe i leki przeciwzapalne.