Funkcje rasy europejskiej krótkowłosy

Jeśli powiesz, że europejski kot lub kot jest otoczony paradoksami, nie będzie przesadą. Wiele aspektów łączy nie połączone. Są to cechy stania się z ostatnim rozpoznawaniem i ogromną popularnością z występowaniem i małej komercjalizacji i znacznie więcej ..

Szkółki, w których zwierzęta hodowują to doskonałe, liczne, bezpretensjonalne i wspaniałą rasę w Rosji nie są tak bardzo. Zasadniczo znajdują się w dużych miastach, w których istnieje okazja do znalezienia prawdziwych koneserów. Jeśli w krajach europejskich przedstawiciele są popularne, regularnie uczestniczą w wystawach i pokazach, a następnie nie używamy tych kotów o wysokim sukcesie komercyjnym.

Dlatego ceny ich nie są bardzo wysokie w pełni zgodne z kryteriami oceny. Możliwe ze względu na ich znaną formę dla naszych oczu. Ale wynika z wysiłków takich entuzjastów, które możesz kupić kot rasy europejskiej, która jest prawdziwym przyjacielem.

Historia pochodzenia

EUROPEJSKI KOT SHORTHAIR, Jednak jak wszystkie koty domowe, pochodzi z dzikiego kota Nubijskiego lub Libijskiego. Millenie te zwierzęta żyły w europejskich osadach obok siebie mężczyzną. Koty oswojone jako mouselists lub miłośników domowych, jednak w średniowieczu, ich ludność znacznie cierpiała, ponieważ zwierzęta, zwłaszcza czarne, podejrzewane od interakcji z diabelnymi siłami i aktywnie spalone na pożarach.

Na szczęście z czasem liczba europejskich kotów w pełni odzyskała. I tylko w środku XIX wieku kochankowie zwrócili uwagę na zwykłe "polimatyka", którzy mieszkają z nimi. Entuzjaści postanowili "legitymizować" ten piękny kot Aborygenów, tworząc standardy europejskich standardów Cat Shorthair i rejestrując go na oficjalnym poziomie.

Pierwszy dla eliminacji idealnego kota europejskiego, hodowców z Wielkiej Brytanii. Już pod koniec XIX wieku, europejskie koty zostały zaprezentowane na wystawach, ale nie otrzymywali nagród i tytułów, ponieważ rasa nie została oficjalnie rozpoznana. Na początku XX wieku specjaliści z Danii, Szwecji i Norwegii zajęli usunięcie prawdziwego europejskiego kota. Niestety i ich próby zarejestrowania nowej rasy nie były wspierane przez międzynarodowe organizacje Felinologiczne. Podczas gdy europejska rasa kota pozostała nierozpoznana, ścieżka hodowli w Wielkiej Brytanii i Skandynawii była silnie oddzielona.

Brytyjscy hodowcy wzrosły kręgosłup ich kotów, próbował przynieść masywne zwierzęta z dużą głową, zauważalne policzki. A ich europejscy koledzy próbowali zabezpieczyć najlepsze koty jakościowe. Dlatego na początku lat osiemdziesiątych wysiłki entuzjastów doprowadziły do ​​faktu, że były dwie różne rasy: europejskie koty z Wielkiej Brytanii zostały zarejestrowane jako "brytyjska" rasa, a koty ponad standardy, których skandynawskie amatorzy pracował w 1982 roku Otrzymali oficjalną nazwę "Europejski Shorthair Cat».

Zaskakująco, jeden z najstarszych aborygencyjnych kotów na świecie zgodnie z klasyfikacją międzynarodowej organizacji dla hodowli i przynosząc nowe rasy kotów (FIFe) jest jedną z najmłodszych ras.

Ale nawet po rejestracji było wiele trudności z klasyfikacją: rasa syberyjska jest po prostu długowłosymi kotami europejskimi lub oddzielnymi gatunkami? A co z American Shorthair, ponieważ są to potomkowie tych samych Europejczyków.

Fundacja World Cat (WCF) próbowała uniknąć zamieszania, rejestrując europejski kot krótkowłosy o nazwie "Celtic Shorthair Cat". Dlatego europejskie krótkowłosy kot można nazwać Celtic Celtic.

Postać

Europejski Kot Shorthair - bezpośredni potomek dzikich kotów afrykańskich. Uważa się, że pierwszy "standardowy" rasy pojawił się w 140 w Walii. Według niego zdrowy kot powinien mieć wszystkie zęby i pazury, doskonałą wizję i plotkę, a także długi ogon.

Rozwój w nowoczesnej formie jest europejski kot na końcu XIX wieku, kiedy brytyjski po raz pierwszy zaczęli organizować wystawy swoich ulubionych. Nieco później Francuzi i Niemcy są zainteresowani rasą. W każdym razie prawie wszyscy europejscy hodowcy byli zaangażowani w wybór. Właśnie spojrzałem na przyszłość kotów na różne sposoby.

Na przykład Brytyjczycy, starali się zrobić kota, a jej wełna - miękka i jak jeśli plusz. W rezultacie okazali się nową rasę, która była po prostu nazywana - brytyjski krótkowłosy. Ale hodowcy francuskich i niemieckich stworzyli najlżejszy i pełen wdzięku rasy - europejski krótkowłosy lub, w przeciwnym razie Celtyc Cat.

Niestety, dziś przedstawiciele tej rasy nie są bardzo popularni wśród hodowców i kochanków. Wpływa na ich podobieństwo z kotami ulicznymi. Jednak prawdziwy europejski kot różni się od swojego kolegi nie tylko na zewnątrz, ale także przez postać.

Przedstawiciele rasy z umiarem skromnym i cichym, zwłaszcza jeśli w domu jest obca osoba. Jednocześnie te zwierzęta są wystarczająco towarzyskie i otwarte. Hodowcy twierdzą, że europejskie koty w ich naturze są prawdziwe śpiewaki i pozostają tak do najstarszego. Uwielbiają bawić swój właściciela i są gotowi spędzić z nim dużo czasu, ale wraz z tym europejskimi kotami są dyskretne i nie wymagają stałej uwagi.

Co ciekawe, pomimo "dzikiej" przeszłości, europejskich kotów krótkowłosych są doskonałą nianią. Wielu właścicieli świętuje interesy kotów dla dzieci, pragnienie bycia blisko nich. Ze starszymi dziećmi, kot na pewno nie przegapi, wspieraj zabawne zabawę i gry dla dzieci.

Ze zwierzętami, koty europejskie mają tendencję do znalezienia wspólnego języka. Nigdy nie zorganizują walki ani przymusowo próbują podporządkować swoją wolę sąsiada. Są to konfliktowe i kochające się zwierzęce zwierzęta.

Opieka

Koty europejskie nie wymagają starannej opieki. Krótka wełna zwierząt domowych musi być wytarta mokrą ręką lub ręcznikiem raz w tygodniu, aw okresie Molingu konieczne jest wydanie wełny zagrożenia za pomocą grzebienia masażu. Jeśli PET nie uczestniczy w wystawach, nie trzeba go kąpać.

Warunki zatrzymania

Europejski Kot Shorthair - Domowej roboty ulubiony, który będzie szczęśliwy, tapicerowany w mieszkaniu. Ale życie w prywatnym domu pasuje do niego dobrze. Ważne jest, aby pamiętać, że te koty nie lubią zmieniać sytuacji, są lekko zagubione i zachowują się w nowym miejscu. Dlatego nie czują się zbyt dobrze w ruchu i podróżowaniu. Jednak wiele zależy od natury i temperamentu konkretnego zwierzaka.