Schishnibrib falcorozhkovy

Schishnibrib Floodenozhkovy - warunkowo jadalny grzyb. Jest to określone przez fakt, że nie jest trujący, ale nogi starych osób są słabo trawione w ludzkim ciele. Niemcy są uważane za niewidzialne w ogóle, aw innych krajach europejskich - niskiej jakości i niskiej jakości.

Taki grzyb może kiełkować na całą długość półkuli północnej. Najczęściej występują w lesie mieszanym. Korzystne jest kwaśna gleba lub gleba hilly terenu.

Możesz wykryć takie grzyby w okresie letnim i jesieni roku. Jeśli osiada się na nizinach, często występuje pod dębami, w bardziej podwyższonych strefach powstaje w pobliżu jodły i jodły.

Przyczyny zniknięcia

Limit i czynniki to:

• zanieczyszczona atmosfera;
• Regularne pożary lasu;
• częste cięcie lasów;
• uszczelka gleby;
• Rozwój branży.

Ogólne cechy

Schishnibrib Floodenozhka ma określony wygląd. Jest to charakterystyczne:

• Kapelusz posiadający wypukłą formę, dlaczego na zewnątrz przypomina sosnowy stożek. Średnica może osiągnąć 12 centymetrów. Kolor może być jasnobrązowy lub czarny i brązowy. Jego powierzchnia rodzi się z licznych skal;
• Noga - oparta na nazwie grzyba, staje się jasna, że ​​jest zaśmiecona małymi płatkami o niebieskawej odcienia. Jest trwały, a jego wysokość waha się od 7 do 15 centymetrów, a średnica różni się od 10 do 30 milimetrów. Jej kolor nie różni się od koloru kapelusza;
• Ciało jest dziwackim odcieniem, a przy najmniejszym obrażeniu staje się czerwonawo, a później czarny lub ciemny purpurowy. Smak i ciało są charakterystyczne dla grzybów i przyjemnych;
• Gemenoofor - ma wygląd rur, których długość wynosi około 15 milimetrów, podczas gdy często rozprzestrzeniają się na nogę. Na początku był białawy, pokryty lekkim kocem, później nabywa brązowawy kolor. Z fizycznym skutkiem rurki.

Opisany grzyb ma nie tylko unikalne właściwości zewnętrzne, ale także strukturę mikroskopową. W szczególności mówimy o sporach - mogą być czarne i brązowe lub fioletowo-brązowe. Forma shag-wyłącznika, a na powierzchni jest rysunek.

Specjalna wartość odżywcza płatków Sishematrib nie posiada. Ze względu na rzadkie rozpowszechnienie i słaby smak, nie znalazł go do gotowania, ani w medycynie, ani w żadnych innych obszarach działalności człowieka.