Dilofozaur

Dilofozaur lub jaszczurka z dwoma grzbietami została po raz pierwszy odkryta w 1954 r. Na terytorium Arizony (USA). Zamieszkiwał naszą planetę w okresie jurajskim - 200-191 milionów. Lata temu. Uważany jest za jednego z pierwszych przedstawicieli drapieżnych teropodów.

Wygląd dinozaurów Dilofozaur

Dilofozaurusa osiągnęła 6 m długości i ważyła, prawdopodobnie około 0,5 ton. Zęby Dilofozaurowe były długie i ostre. Kości górnej szczęki były łączone dość słabe. Możliwe, że szczęki Dilofozury mogą czasami okazały się wystarczająco silne, aby utrzymać duże, rozpaczliwie opierające się zwierzę, które spadło drapieżnik. Następnie raczej duże kończyny górne z pędzlem trzy lub czterokrotnym wyposażonym w ostre pazury mogą przejść do ruchu, idealnie nadaje się do łamania poświęceń mięsa. Po tym szczęki się dzieje, takie poważne zadanie, jako połknięcie ogromnych kawałków mięsa. Oczywiście, jeśli Dilopozaur był bardzo głodny i zobaczył małą, apetyczną stworzenie, prawdopodobnie, prawdopodobnie, natychmiast wypiłem zęby, ponieważ to drobne górnictwo nie mogło nie uciekać z jego śmiertelnych skurczów.Również ten drapieżnik był karmiony małymi rybami. Podczas jego istnienia był największym dinozauriem, który mieszka w Ameryce Północnej i je w mniejszych, nieuzasadnionych dinozaurach - ammotesomów i woulrytów.

Porównanie holotypu i największej instancji tego teropodu z osobą.

Struktura jego czaszki jest podkreślona przez obecność dwóch grzbietów (stąd nazwa gatunku), który pochodzi z nozdrzy jaszczurki i kończy się na górze.

Kiedy naukowcy znaleźli czaszkę takiej niezwykłej struktury po raz pierwszy, nie natychmiast zdecydują, w jakim rodzaju należą, i przez długi czas myśleli, że na głowie, z powodu długiego pobytu w Ziemia, skamieniałości były po prostu uformowane. I tylko 10 lat później, gdy znaleziono takie czaszki, które były doskonale zachowane, naukowcy nadal doszli do wniosku, że nie były skamieniałymi i grzbietami kości.

Rozliźniki, załamuj się od nozdrzy, tworzą formę w kształcie litery V, a skład tego odpływu kości nie wskazuje, że wykonano funkcję ochronną. Najprawdopodobniej był to rodzaj znaku identyfikacyjnego tego gatunku, co może również służyć jako ornament, aby przyciągnąć płeć przeciwną.

Prawidłowe proporcje czaszki na długiej szyi w stosunku do ciała i długości ogona, mówią, że ten dinozaur był dobrze złożony, co pozwoliło mu poruszać się szybko i komórkowym.

Grzebień

Grzebienie, jakby nie zgadzali się na stronach z ogólnej podstawy, tworząc w kształcie litery V z małym interwałem w środku. Składają się z kości, ale tak cienkich, że nie mogła służyć ochronie czaszki. Dlatego najprawdopodobniej grzbiety odegrały rolę identyfikacji znaków dla innych Diloposaurów. Mogli także być środkiem przyciągania kobiet.

Czaszka Dilofozaurowa jest tak niezwykła, że ​​gdy szkielet tego dinozaurów został znaleziony po raz pierwszy, nie byli natychmiast w stanie określić, co to było do uprawy na nim. Początkowo myślali, że powstali w procesie półki. Tylko później, gdy czaszki Diloposaurans zostały znalezione w dobrej konserwacji, naukowcy rozumieli, że te grzbiety kości.

Lifestyle Dylophosobra

Struktura dinozaurów świadczy o tym, że był bardzo niewykrywalnym drapieżnikiem swojej epoki. Grupa Znajduje pozostałości tego gatunku pokazują, że może polować na stada, ale i opcje polowania i same nie są wykluczone.

Długie i potężne tylne nogi Dilofozury służyły mu nie tylko do ruchu, ale także do szybkiego prowadzenia i grał nie ostatniej roli podczas polowania. To były im, że mógł zerwać produkcję wyprzedstw i obecność długich i zakrzywionych pazurów tego dowodu.

Przednie łapy zostały zorganizowane tak, że jaszczurka mogła je uchwycić i utrzymać swoją zdobycz.

Obecność ostrych kłów wskazuje, że gatunek ten był wyłącznie mięsożerny. Jednak struktura szczęki mówi, że z bardzo dużym wydawaniem Dropozauru było dość trudne do radzenia sobie. A potem długich czołówek z rozwiniętymi pazurami pomogło mu lub wspomagać plemienia.

Jeśli chodzi o wydobycie mniej, ta jaszczurka nie pozostawiła żadnej szans i natychmiast wybuchła części.

W kulturze

• Dilofozaur otrzymał szeroką sławę dzięki Księdze Michaela Childona "Park okresu jurajskiego" i jego obetryka. Warto zauważyć, że Krayton wyjaśnił słabość szczęk jaszczurki przez fakt, że polował, uderzając ofiarą trującej śliny rozpylonej na długi dystans. W filmie Dilofozaurów zostały przedstawione bardzo małe i wyposażone w fałdy skóry na szyi (jak jaszczurka bokowa).
• Kilka Dylooposaurowa pojawia się w filmie Discovery Dokumentalny "Kiedy dinozaury wędrowały w Ameryce". Jedno zwierzę przeraża stado Megaplood, polując na Anchiizaurus, aby karmić siebie i Cub. Wkrótce ogłoszono kolejny Dyloofosaur. Próbuje odpychać tuszy, ale traci walkę i rekolekcje. Widz wyjaśnia różnicę między anatomią Dilofosaur z bardziej zaawansowanych drapieżników, a także wykazuje użycie swoich pazurów podczas polowania.
• W filmie "Park of the Jurassic" Dilofosavr zjada Dennis Dubny ..