Centrometr: lokalizacja i rola w segregacji chromosomowej podczas mitozy i meyozy

Centrome jest obszarem na chromosomie, który łączy chromatydy pielęgniarskie. Chromatydy pielęgniarskie są dwuniciowe, replikowane chromosomy, które są utworzone podczas podziału komórki. Główną funkcją Centromeru jest służenie jako lokalizacja mocowania podziału włókien. Wrzeciono wydłuża komórki i dzieli chromosomy, aby zapewnić, że każda nowa jednostka zależna otrzyma prawidłową ilość chromosomów na końcu mitozy lub meiozy.

DNA w środku chromosomu składa się z ściśle zapakowanej chromatyny, znanej jako heterochromatyna, która jest bardzo zagęszczana, a zatem nie przepisywana. Ze względu na obecność heterochromatyny środek centralny jest pomalowany barwnikami w ciemniejszym kolorze niż inne części chromosomu.

Lokalizacja

Centruller nie zawsze znajduje się w centralnym regionie chromosomu (patrz. Zdjęcie powyżej). Chromosom składa się z krótkiego ramienia (P) i długiego ramienia (Q), które są połączone w regionie centromediznym. Centromrometry można umieścić w pobliżu środka iw kilku pozycjach wzdłuż chromosomu. Centra metic znajdują się w pobliżu środka chromosomów. Centra stemetrii są przesuwane w jednym kierunku od środka, więc jedno ramię jest dłuższe niż inne. Acrocentryczne centrały znajdują się w pobliżu końca chromosomu, a centromery częściowe znajdują się na końcu lub w regionie chromosomu Telomere.

Położenie centrometru jest łatwo wykryte w kariotypie chromosomu homologicznego człowieka. Chromosom 1 jest przykładem centrałów meticenter, chromosom 5 jest przykładem stadownika centromeru, a chromosom 13 jest przykładem centrum Acrokentriana.

Rozbieżność chromosomów w mitozie

Przed rozpoczęciem mitozy komórka jest zawarta na scenie, znana jako interfec, gdzie replikuje swój DNA w przygotowaniu do podziału komórek. Utworzone chromatydy pielęgniarskie, które są połączone w ich centromerach.

W mitosis Profhae, specjalistyczne obszary na centromeds, zwane kinetochetory, przymocować chromosomy do włókien w kształcie kręgosłupa. Kinetoko składają się z serii kompleksów białkowych, które generują włókna cyfrowe, dołączając do Verhelu. Te włókna pomagają manipulować i podzielić chromosomy podczas podziału komórki.

Na etapie chromosomów metyfazy są utrzymywane na płytce metafazy z równymi stronami włókien polarnych, naciskając centromeds.

Podczas anaterapii, sparowane centromery w każdym chromosomie zaczynają być oddzielone od siebie, ponieważ chromosomy córki są pierwsze skoncentrowane w stosunku do przeciwnych słupów komórkowych.

Podczas Tiplaza nowo utworzone rdzeni komórkowe obejmują indywidualne spółki zależne chromosomów. Po cytokinese powstają dwie różne komórki diploidalne.

Rozbieżność chromosomowa w Meyozie

W Meiose komórka przechodzi przez dwa etapy procesu podziału (Meiz I i Meiz II). Podczas metafazy I centromrometry homologicznego chromosomów koncentruje się na przeciwległych biegunach komórkowych. Oznacza to, że homologiczne chromosomy zostaną przymocowane do obszarów centromerycznych do włókien oddzielenia podziału rozciągającego się tylko z jednej z dwóch komórek komórki.

Gdy włókna Verten są zmniejszone podczas anafazy I, homologiczne chromosomy są wyciągane do przeciwnych słupów komórek, ale chromatydy pielęgniarskie pozostają razem. W Meize II włókna wrzecion, rozciągające się z obu komórek komórek, są przymocowane do chromatidów pielęgniarskich w ich centromerach. Chromatydy pielęgniarskie są podzielone na Anafazę II, gdy włókna wrzeciona wyciągają je do przeciwnych biegunach. Meioza prowadzi do separacji i dystrybucji chromosomów wśród czterech nowych spółek zależnych. Każda komórka haploidu zawierająca tylko połowę liczby chromosomu z komórki źródłowej.